Σήμερα το πρωί...

...σηκώθηκα, πήρα μια βαθιά ανάσα τύπου "πάμε να το ζήσουμε κι αυτό" και πήγα στο φαρμακείο για το αντιγριπικό εμβόλιο. Έτσι, για να νιώσω λίγο υπεύθυνη γραία - πριν το χαλάσω με οποιαδήποτε άλλη απόφαση της ημέρας. 

Πήρα και τον σκύλο για support και φτάσαμε στο φαρμακείο. Αφού είπαμε τις σχετικές καλημέρες με τα παιδιά του φαρμακείου, η φαρμακοποιός Μαριάννα στάθηκε πίσω από τον πάγκο και άρχισε να ετοιμάζει το εμβόλιο με τη σοβαρότητα ανθρώπου που κρατά στα χέρια του την υγεία σου και την υπομονή του ταυτόχρονα. 

Εγώ από την άλλη, έκανα αυτό το υπαρξιακό κουράγιο που κάνει ο μέσος άνθρωπος όταν πρέπει να τον εμβολιάσει η φαρμακοποιός, που έχει ήδη δει πέντε γιαγιάδες, δύο κρυωμένους και έναν τύπο που μπήκε να ρωτήσει "γιατί πονάει ο αστράγαλός μου όταν βρέχει;" και, λογικά, όλα αυτά της έχουν μετατρέψει τα νεύρα σε κρόσσια... 

Ενώ περιμένω, με το μπράτσο έξω, σαν να πρόκειται να ποζάρω για αφίσα δημόσιας υγείας, ο σκύλος έκανε τη δική του performance art. 

Ο σκύλος των 1.800 γραμμαρίων, που αν υπήρχε θεσμός "Μικρόσωμος Ναρκισσιστής της Χρονιάς" θα κέρδιζε με 100% διαφορά, ανακάλυψε τον μικρό καθρέφτη δαπέδου. 

Ξέρεις ποιον. Αυτόν που τα φαρμακεία έχουν εκεί για να δοκιμάζουν οι άνθρωποι ανατομικές παντόφλες, για να δουν αν στέκονται ευθυτενείς και όχι σαν κολώνα της ΔΕΗ μετά από 7 Ρίχτερ κι αν η παντόφλα τούς δίνει το vibe "πηγαίνω για οστεοπόρωση, αλλά με στυλ". 

Ε, λοιπόν, ο σκύλος αποφάσισε ότι ο καθρέφτης αυτός υπάρχει για ΕΚΕΙΝΟΝ. 

Πλησιάζει τον καθρέφτη με την αυτοπεποίθηση influencer που έχει χορηγία σε κάτι "vegan treats για σκύλους που δεν έχουν ανάγκη τίποτα, αλλά νιώθουν στερημένοι". 

Λέει από μέσα του: "Εδώ είμαστε. Κάμερα - κύλιση. Φως - τέλειο. Εγώ; - εκπληκτικός!" 

Σκύβει λίγο. Σηκώνει αυτί. Γυρίζει κεφάλι. Ποζάρει σαν να είναι ο guest star στο δικό του mental Vogue. 

Και όχι απλά κοιτιέται. Όοοοοοχι! Αυτό θα ήταν ταπεινό. Αυτοαναλύεται! 

Τον βλέπω να έχει πάρει το ύφος "Κοίτα με, όχι κοίτα με! Κοίτα πώς λαμπυρίζω!". 

Και εγώ να στέκομαι δίπλα του, να περιμένω την ένεση και να νιώθω ήδη πιο κουρασμένη από τη ζωή μου, από ό,τι η Μαριάννα μετά από Black Friday με εκπτώσεις στα καλλυντικά του φαρμακείου, ενώ ο σκύλος ζει τον προσωπικό του μύθο. 

Στο μεταξύ, η Μαριάννα πλησίασε με την ένεση ανά χείρας, μου είπε "Χαλαρώστε το χέρι" κι εγώ σκεφτόμουν "Τώρα να χαλαρώσω το χέρι ή να πάρω τον σκύλο από τον καθρέφτη;". 

Η Μαριάννα τελείωσε με το εμβόλιο, πήγε τρέχοντας και πήρε το κινητό της και τον έβγαλε φωτογραφία.

 

Ο σκύλος με κοίταζε και μου έλεγε (μιλώντας μου με τα μάτια) "Η ένεση τελείωσε; Διότι εγώ τελείωσα με το photo shooting και μπορείς, επιτέλους, να με πάρεις αγκαλιά…". 

Φύγαμε από το φαρμακείο, ο σκύλος ήταν κατευχαριστημένος με τη φωτογράφισή του κι εγώ με το εμβόλιο. 

Επιστρέψαμε στο σπίτι και μπήκαμε μέσα. Έκλεισα την πόρτα και γύρισα να τον δω. Με κοίταξε με ύφος: "Και τώρα τι; Θα γράψεις για μένα; Ή θα συνεχίσεις να ζεις αυτή τη μετριότητα χωρίς να με αναφέρεις;". 

Και ναι, έγραψα. 

Και χαλάλι του! 

Και να σου πω και κάτι; 

Πραγματικά δεν μπορώ να τον κατηγορήσω. 

Έχει δίκιο. 

Είναι υπέροχος. 

Κι εγώ απλώς υπάρχω για να τον συνοδεύω.

ΥΓ. Ευχαριστώ θερμά τη Μαριάννα για την φωτογράφιση του σκύλου.

#flash

#ο_μικρός_νάρκισσος

#αυτολατρεία