Μόλις τελείωσα...

...τις ακτινοθεραπείες, έπρεπε να ξεκινήσω έναν αναστολέα αρωματάσης. Τι είναι αυτό; Δεν είναι ένα απλό χάπι, είναι μια ευλογία, ένα θαύμα, ένα δώρο, ένα πραγματικό κόσμημα της φαρμακοβιομηχανίας. Το όνομά του; Λετροζόλη. Μα δεν έχει μια λυρική χροιά η ονομασία του; 

Ενθουσιάστηκα, μέχρι που διάβασα με προσοχή τις οδηγίες του χαπιού με τις ανεπιθύμητες ενέργειες, αλλά και τις παρενέργειες. Εκεί φρίκαρα! 

Φυσικά τίποτε από τα αναγραφόμενα στο φύλλο οδηγιών δεν συνέβη. Οπότε έπλεα σε πελάγη ευτυχίας. Έπαιρνα ένα πολύ κομψό χάπι, το οποίο δεν μου προκαλούσε τίποτα! Νόμιζα. 

Αυτό το "Τίποτα" ήταν για λίγο. Γιατί, κάθε φορά που ήμουν σίγουρη πως ξέφυγα, μία από τις ανεπιθύμητες ενέργειες πεταγόταν μπροστά μου ακάλεστη. 

Πρώτα οι εξάψεις, μετά οι πόνοι στις αρθρώσεις, ύστερα κάποιοι μυϊκοί πόνοι. Ήρθε και το βάρος, σαν να μην έφταναν όλα τα άλλα. 

Το αποκορύφωμα; Η τριχόπτωση και η τριχοφυΐα. Σε λάθος σημεία. Εξηγούμαι: Χάνω τα μαλλιά της κεφαλής μου (η τριχόπτωση) και βγάζω μούσι (η τριχοφυΐα)… Εξαιρετικά! 

Βέβαια, ως οξυδερκής και εφευρετική προσωπικότητα, βρήκα λύσεις. Ξέθαψα τις βεντάλιες μου, που είχα να τις χρησιμοποιήσω από τις αρχές του περασμένου αιώνα, όταν μπήκα στην εμμηνόπαυση.  

Για τους πόνους ξεκίνησα ήπιες ασκήσεις, γιατί είμαι και γραία και βαριέμαι και δεν μπορώ τα πολλά πολλά, και αύξησα τον χρόνο περπατήματος. 

Για να αντιμετωπίσω το βάρος κάνω πολύ προσεκτική διατροφή, όχι ότι χάνω κιλά, αλλά τουλάχιστον είμαι σταθερή. 

Για την τριχόπτωση και την τριχοφυΐα σε λάθος σημεία, δεν κάνω τίποτα. Είναι μία μόδα, δεν μπορεί, θα περάσει. Αφήνω το όλον θέμα στην τύχη του. 

Βέβαια, υπάρχει και η οστεοπόρωση, που θα έρθει κάποια στιγμή στο μέλλον. Ξέρω, είναι ένα ζήτημα. 

Αλλά αλήθεια τώρα; Βαριέμαι αφάνταστα να ασχοληθώ και με αυτό. Ελπίζω, ειλικρινά, ότι δεν θα με βρουν όλες οι ανεπιθύμητες ενέργειες και οι παρενέργειες του χαπιού, γιατί θεωρώ ότι δεν το αξίζω η αρτίστα… 

Εννοείται ότι κάθε τόσο κάνω παζάρια με τον ογκολόγο, για τα χρόνια που θα παίρνω τον αναστολέα αρωματάσης. Εκείνος λέει 10, εγώ επιμένω στα 5, εκείνος κατεβαίνει στα 9, εγώ δεν ανεβαίνω από τα 5 και η κουβέντα σταματάει κάπου εκεί, χωρίς να καταλήγουμε σε μια συμφωνία που να είναι αποδεκτή κι από τους δυο μας. Άλλωστε σε 10 χρόνια ποιος ζει και ποιος πεθαίνει... 

Κατά τα λοιπά, όπως ίσως γνωρίζεις αγαπητό μου ημερολόγιο, κάθε εξάμηνο ένα άγχος το έχω, για το τι θα δείξουν οι εξετάσεις. Έχουν περάσει δύο χρόνια και, μέχρι αυτή τη στιγμή που σου γράφω, δεν έχει παρουσιαστεί κάποια υποτροπή ή μετάσταση. 

Κάποια μικροπροβλήματα μόνο, πότε στο ολικό ασβέστιο, πότε στα λευκά αιμοσφαίρια, πότε ο Γιάννης δεν μπορεί, πότε ο κώλος του πονεί, πότε σε κάτι άλλα που δεν τα θυμάμαι και δεν υπάρχει λόγος να τα θυμάμαι, καθώς είναι δουλειά του ογκολόγου. 

Κι έτσι πέρασα 11 πίστες, σχεδόν χωρίς να το καταλάβω, μάλλον επειδή ήμουν υπό την επήρεια της νάρκωσης από το χειρουργείο και νομίζω είμαι ακόμα. 

Ό,τι έζησα είχε εξαιρετικό ενδιαφέρον, αλλά δεν μπορώ να πω πως θα ήθελα κι άλλες πίστες. 

Προτιμώ να περνάω πίστες μόνο στο Candy Crush Saga! 

Κλείνοντας τις αφηγήσεις μου για το παιχνίδι "καρκίνος στο στήθος της αρτίστας", θέλω να ευχαριστήσω, κατά σειρά εμφανίσεως στις πίστες, τη Ρία, τον φίλο μου τον εικαστικό Δημήτρη Αστερίου, την Όλγα (φίλη και συμμαθήτρια από την πρώτη γυμνασίου) τη Μαίρη (φίλη και συμμαθήτρια από την έκτη Δημοτικού), τη Μαιρούλα (την αγαπημένη μου εξαδέλφη) και τον καλό της και εξάδελφό μου εξ αγχιστείας Τάσο, τον Χρήστο (τον αγαπημένο μου εξάδελφο), τη Γεωργία (φίλη και συμμαθήτρια από την πρώτη γυμνασίου), τον νεαρό απόγονό μου, τα ανίψια του συγχωρεμένου του Ήρωα Γιάννη και Νίκο, καθώς και τις συζύγους και τα τέκνα αυτών. 

Επίσης ευχαριστώ τη μαστολόγο που έκανε την πρώτη βιοψία, τον χειρουργό που έκανε την επέμβαση, τον αναισθησιολόγο, το νοσηλευτικό προσωπικό του ευάερου και ευήλιου νοσοκομείου που γιατροπορεύομαι παιδιόθεν, όλο το τμήμα της πυρηνικής ιατρικής του ιδίου νοσοκομείου, τους τεχνολόγους, τους μικροβιολόγους, τους παθολογοανατόμους, την Genekor, τον ακτινοθεραπευτή-ογκολόγο που ανέλαβε τις ακτινοθεραπείες μου και τον ογκολόγο που με παρακολουθεί υπομονετικά. 

Χωρίς αυτούς δεν θα είχα περάσει τις πίστες του παιχνιδιού με επιτυχία! 

#της_λετροζόλης_το_ανάγνωσμα 

#το_τερμάτισα 

#crush_them_all