"Περνάει ο χρόνος...

...της Γιολάντα Μπατανέ. 

Με τα βιβλία της πρώτης ρωσίδας τρανσέξουαλ Ντμίτρα Βασίλιεβας για το πώς μπορεί να παραμείνει κάποιος για πάντα νέος-έστω και μέσα σε μια ψυχιατρική κλινική. 

Με ψώνια. Ασταμάτητα ψώνια. 

Βρίζει τις πωλήτριες για το σπαστό ωράριο. 

Γιατί να κλείνουν μεσημέρι; Τρεις ώρες από την ζωή της χαμένες. Δίχως ψώνια. Κουρασμένη χωρίς να κουράζεται. Αντί να βρίζει κοιμάται. Και όταν ξυπνάει βρίζει. Αφού δεν μπορεί να έχει μεσημβρινά ψώνια, δεν θα έχει τίποτα. Τρεις ώρες, μεσημέρι. Κοιμάται πάντα. 

Και το κουμπί να πατήσει ο Κίμ, δεν θα ξυπνήσει. Δεν χαρίζεται σε κανέναν. Σε τίποτα. Σε καμία χαρά. Αφού δεν δύναται να ψωνίζει, καλύτερα να κοιμάται. 

Εκείνος απόντας. Άρα ήσυχος. Εξαργύρωσε την ησυχία του με δυο μπλοκ επιταγών στο όνομά της, με εβδομαδιαίο επίδομα και με ένα θεόρατο σπίτι απέναντι από τα ανάκτορα. Γιατί; Γιατί το μέγεθος μετράει. Όπως όλοι. 

Μέχρι τις παραμονές του χωρισμού διαφημίζουν την ευτυχία τους. 

Γιολάντα Μπατανέ. Μόνη παντού."

Είναι αρχές του έτους 1917. Μια απροσδόκητη έλλειψη βότκας, τόσο καθαρής όσο και νοθευμένης, οδηγεί σε ταραχές στην Αγία Πετρούπολη. Η όχι και τόσο απροσδόκητη αφασία του τσάρου Νικόλαου Β' και της τσαρίνας Αλεξάνδρας, οδηγεί στην κλιμάκωση των εχθροπραξιών και την πτώση της ελέω Θεού μοναρχίας. 

Οι Ρώσοι θα έμπλεκαν πλέον με τους κουμμουνιστάς, αλλά ας πρόσεχαν στην τελική. 

Μέσα σε αυτό το ταραχώδες περιβάλλον, που οδήγησε στην κοσμοϊστορική αλλαγή από τον Πατερούλη Νικόλαο στον Πατερούλη Στάλιν, διάφοροι άνθρωποι της διπλανής πόρτας, της όχι και τόσο διπλανής, αλλά ως επί το πλείστον της παρακατιανής πόρτας, ζουν τα δικά τους προσωπικά κωμικά δράματα. 

Τι θα φάνε, τι θα πιούνε, τι θα αρπάξει ο κώλος τους και, κυρίως, από ποιον θα το αρπάξει. 

Ανύπαρκτες καριέρες, αλλά και ανέλπιστοι θρίαμβοι θα σημαδέψουν τις ζωές τους. 

Μινγουάιλν, αν το έπος ΤΟΥΜΟΥΝΙΟΥΝ είχε σάουντρακ, θα ήταν το κάτωθι:

   

Τι είναι όμως το έπος ΤΟΥΜΟΥΝΙΟΥΝ;

Όπως αναφέρεται στο οπισθόφυλλο: "Αυτή η ιστορία δεν έχει αρχή ούτε τέλος. Έχει όμως έρωτα, πόλεμο, ίντριγκα, μυστήριο και ανθρώπινα πάθη. Ό,τι δηλαδή κάνουν ενδιαφέρουσα την περιπέτεια της ζωής. 

Από το Πέτρογκραντ μέχρι τη Μόσχα και από το Παρίσι και το Βερολίνο μέχρι το Κάπρι και τη Θεσσαλονίκη, οι ήρωες του αληθινού αυτού μεγαλειώδους έπους βάζουν τα πάθη τους πάνω από τις τραγωδίες της Ιστορίας. 

Στην πραγματικότητα αδυνατούν να κατανοήσουν την Ιστορία ακόμα και όταν τη "γράφουν". 

Το έπος ΤΟΥΜΟΥΝΙΟΥΝ καταγράφει τις ιστορίες απλών ανθρώπων που έζησαν "κανονικά" και "αντικανονικά" χωρίς να το ξέρουν. 

Στην πραγματικότητα καταγράφει εμβληματικά στιγμιότυπα της ανθρώπινης ανοησίας και των κοινοτοπιών της.". 

Τόση ώρα, ο λόγος για το νέο βιβλίο του Γιώργου Σιδέρη 

ΤΟΥΜΟΥΝΙΟΥΝ, 

που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Κάκτος και

ήρθε για να μας συναρπάσει, 

να μας ξεδιψάσει, 

να γεμίσει τις πσυχούλες (!) μας ζεστασιά και αγάπη. 

Διαβάζεται απνευστί και 

μένει χαραγμένο στην μνήμη μας για πάντα ή, τουλάχιστον, 

μέχρι να δούμε το επόμενο επεισόδιο του Μπάτσελορ. 

Η τιμή του; Μόνο 10 ευρώ! 

Σαν να ψηφίζαμε 3 (τρεις) φορές για αρχηγό του ΠΑΣΟΚ. 

Τίποτα δηλαδή… 

Μπορείς να το βρεις εδώ. 

Σε αυτό το σημείο παραθέτω λίγα λόγια για τον συγγραφέα, γραμμένα από τον ίδιο τον συγγραφέα: 

"Γεννήθηκα στην Αθήνα το 1975. 

Στον ελεύθερο χρόνο μου διαβάζω βιβλία, ταξιδεύω και γράφω βιβλία όπως αυτά: "Η Σίσσυ Μπλουμ παντρεύτηκε" Biblio Εκδόσεις, "Άλαλα τα χείλη των ευσεβών" Biblio Εκδόσεις, "Σορτς ιστορίες" Εκδόσεις Λιβάνη. Όλα εξαντλημένα. Μαζί με την υπομονή μου. 

Γιώργος Σιδέρης" 

Υ.Γ. Ο τίτλος του βιβλίου "ΤΟΥΜΟΥΝΙΟΥΝ" τονίζεται όπως ερμηνεύεται και η Ιστορία: Κατά το δοκούν.

⁎⁎⁎

Συντελεστές του παρόντος ποστ.

Γιώργος Σιδέρης: Υπεύθυνος για την 1η παράγραφο, την επιλογή των εξαιρετικών φωτογραφιών (για τις ανάγκες του ποστ), τα ενσωματωμένα στις φωτογραφίες κείμενα (για τις ανάγκες του ποστ), την επιλογή του σάουντρακ του έπους (αν υπήρχε σάουντρακ σε αυτό), το οπισθόφυλλο του έπους, καθώς και για το απλό, λιτό κι απέριττο βιογραφικό του. 

Κουμπάρος Μάλερ (εδώ): Υπεύθυνος για τη 2η παράγραφο, για το κείμενο με την στοίχιση στο κέντρο, καθώς και για το ΥΓ.

Αρτίστα του βωβού: Υπεύθυνη για την αντιγραφή όλων των παραπάνω (πάλι μου βγήκε η πίστη της ρουφιάνας...).

Χορηγός επικοινωνίας: Ανιέτσκα Σκλιρουτσίκοβα. 

Μπόνους: Ο τίτλος από το πρώτο κεφάλαιο