...αυτό εδώ το ποστ εκτός από μουσικό, θα μπορούσε κανείς να το πει και τοπικιστικό, αλλά όπως και να το χαρακτηρίσει κάποιος, στην πραγματικότητα δεν είναι παρά η ανάμνηση της προχθεσινής κουβέντας, που διημείφθη ανάμεσα σ’ εμένα και τον φίλο μου τον Γιώργο τον Σουίνγκ, αργά τη νύχτα, μετά το σχόλασμα από την εφημερίδα.
Η συζήτηση ήταν υπέρ το δέον σοβαρή (εντάξει, εδώ κλαίνε και οι πέτρες), έγινε έχοντας συντροφιά το ουίσκι εκείνου του καταραμένου παιδιού, του Τζακ του Ντάνιελ, και το θέμα της ήταν τα παρασκήνια των αποτυχημένων διαπραγματεύσεων να παίξουν οι Pink Floyd, το 1972, στο Αρχαίο Θέατρο της Επιδαύρου και τελικά κατέληξαν οι καημένοι στην Πομπηία.
Κατά τα λοιπά, όλα καλά!
Και για να συνεχίσουμε τη σοβαρή συζήτηση, έστω και μόνο με μία κούπα τσάι από δίπλα, είδες καλό που κάναμε στην ανθρωπότητα; Είδες το κλιπάκι; Είδες καλό που τους έκανε παγκοσμίως η Πομπηία;Είναι φανερό: καλό συγκρότημα, αλλά από μάρκετιν δε σκάμπαζε τίποτα. Ευτυχώς που βρέθηκαν οι εγχώριοι αλτρουιστές και τους καθοδήγησαν.
ΑπάντησηΔιαγραφή(Το 1972; Πάνω στην άνθιση του πολιτισμού μας; Τς!)
Μα εννοείται πως οι σοβαρές συζητήσεις γίνονται με τσάι ή με καφέ!
ΔιαγραφήΠροσωπικά δεν μπορώ να τις κάνω με συνοδεία αλκοόλ.
Τελευταίως, βέβαια, διαπιστώνω ότι δεν μπορώ να τις κάνω κάτω από οποιαδήποτε συνθήκη!
Από την άλλη, Άγιο είχανε οι Πινκ Φλόιντ και έπαιξαν στην Πομπηία!
Έτσι κι αλλιώς ήμουν πολύ μικρή ακόμα (μη γελάτε, σας βλέπω), για να τρέχω στην Επίδαυρο εκείνο τον καιρό! Αφήστε που τότε ζούσα ακόμα στας Αθήνας! Αααααχ η ξενιτειά...
(Γιατί καλέ, δεν είχαμε άνθιση το '72; Δεν εχτιζόσαντο {σ.σ. εχτιζόσαντο=χτίζονταν σε τοπική διάλεκτο} η μια πολυκατοικία μετά την άλλη;
Και για να κάνω μια απόπειρα να σοβαρευτώ, θα πω ότι τουλάχιστον μουσικά ήταν μια καλή χρονιά.
Βγήκε η "Ιθαγένεια" από τον Μαρκόπουλου και τον Κ.Χ. Μύρη, "Το θαλασσινό τριφύλλι" σε ποίηση Οδυσσέα Ελύτη, ο "Συνοικισμός Α΄" του Δήμου του Μούτση, η "Μικρά Ασία" των Καλδάρα-Πυθαγόρα και πάνω απ’ όλα "Ο μεγάλος ερωτικός" του Μάνου Χατζιδάκι!
Τελικά οι σκοτεινές και δύσκολες εποχές, αυτές του φόβου, της ανέχειας και της δυστυχίας, φαίνεται ότι ευνοούν τη δημιουργία περισσότερο από όσο οι ημέρες της λάμψης, της ευμάρειας και της ευτυχίας.)
Δε μ αρέσουνε οι Pink Floyd είναι στεναχωριμένοι και τρομαχτικοι!!!!!!!!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΜαρή ζει ο Γιώργος ο Σουιγκ;
Δεν σε ρώτησε κανένας και δεν ξέρεις τι σου γίνεται. Τρομακτικοί είναι μόνο οι Tangerine Dream!
ΔιαγραφήΜμμμμμμμμμ, πνευματώδες... Ο δικός μου ο Γιώργος ο Σουίνγκ ζει!
Panathema se pnigika me ton kafe mari treli!!!!!!!!!
ΔιαγραφήSOU EXW PEI MH GRAFEIS GREEKLISH, TIPOTA ESY, TOU KWLOU SOU TON XABA!
ΔιαγραφήΑρτίστα μου. Κατ αρχήν υποκλίνομαι στις κουβέντες αντάμα με Jack Daniel's. Παραπέμπει σε ατμόσφαιρα νουάρ λίγο και ...καταλαβαίνεις πόσο με εξιτάρει.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟι PINK FLOYD είναι το γκρουπ που λάτρεψα και λατρεύω από τα 17 μου χρόνια. Έχω όλη την δισκογραφία τους παρακαλώ και έχω αναλύσει ή αφιερωθεί άπειρο χρόνο στο έργο τους και τη σχολή τους.
Την ιστορία με την Επίδαυρο δεν την ήξερα, την μαθαίνω από εσένα. Καταλαβαίνω δε πολλά για τις δικές μας αγκυλώσεις.
Πόσα τέτοια "τραίνα" έχουμε χάσει αλίμονο.
Καλό βράδυ καλή μου φίλη.
Ναι... Αραιά και πού, κάνουμε κάτι τέτοιες κουβέντες έχοντας στην παρέα τον Τζακ, αλλά δεν τη λες και εντελώς νουάρ την ατμόσφαιρα, καθώς τα θέματα των συζητήσεών μας έχουν κάποια ιλαρότητα! Δηλαδή πιάνουμε ένα θέμα, που μπορεί να είναι σοβαρό φαινομενικά, αλλά στην πορεία το διανθίζουμε χιουμορίζοντας και το εξευτελίζουμε.
ΔιαγραφήΑγαπώ τους Pink Floyd, είχα πάει και στο ΟΑΚΑ το 1989 και τους είδα, αλλά πάντα έκοβα και κόβω φλέβες για τους Doors! Δεν μπορώ να ξεπεράσω τον Μόρισον με τίποτα! Μα ήταν και όμορφο παλικάρι!
Καλή σου μέρα κύριε Πιτ!
Πώς τα καταφέρνεις βρε Αρτίστα και έφτιαξες ένα ενδιαφέρον κοκτέιλ με τους Πινκ, το ουίσκι, την Επίδαυρο και την Πομπηία;
ΑπάντησηΔιαγραφήΠάντως της αφεντιάς μου, δεν της αρέσει το παραπάνω κομμάτι παρόλο που είναι λάτρης των Πίνκ και αναρωτιέται αν το τι έπαθαν ήταν και τυχαίο!
Καλή νύχτα να έχουμε με νηφάλια ΑΦιλάκια!
Με άνεση το κάνω το κοκτέιλ, πίστεψέ με!
ΔιαγραφήΜάλλον επειδή κάπως έτσι είναι και ο τρόπος σκέψης μου!
Όλα μέσα σ' ένα μυαλό, που δεν ξέρει από πού να αρχίσει και πώς να βάλει τα πράγματα σε τάξη, οπότε τα σκέφτεται όλα μαζί, μπερδεύεται και βγαίνει το κοκτέιλ!
Αταξία στο μυαλό!
Ίσως γι αυτό φροντίζω το σπίτι μου και τα πράγματά του, να είναι πάντα τακτοποιημένα και τακτικά. Για να ισορροπώ την εσωτερική μου αταξία!
Ούτε εμένα μου αρέσει πολύ αυτό το κομμάτι, αλλά μου άρεσε πολύ όπως χύνεται η λάβα και γι αυτό το επέλεξα!
Κίσιζ με άρωμα καφέ Άιναφετς!
Καλημέρα! Είναι και αφτά ζητήματα της ζωής (και του θανάτου όχι)!
ΑπάντησηΔιαγραφήΧαιρετώ Σας!
Ωραία ζητήματα!
ΔιαγραφήΚαλημέρα Αείποτε! 🎈
Τι ωραίες συζητήσεις έχετε με τον Γιώργο τον Κουνημένο όμως... Pink Floyd αγαπημένοι, η Επίδαυρος κι εμείς χάσαμε, είδατε που κατάντησε το θέατρο έκτοτε;
ΑπάντησηΔιαγραφήΌντως, κάνουμε επικοδομητικές και σοβαρότατες συζητήσεις.
ΔιαγραφήΕμείς ήμασταν πολύ μικρά τότε και δεν θα μας πήγαιναν στους Πινκ Φλόιντ, που να χτυπιόμασταν κάτω, άρα δεν χάσαμε τίποτα.
Η Επίδαυρος έχασε μόνο.
Αχ (Το "Αχ" μετρημένο και σεμνό, διότι με απειλούν με ξύρισμα κεφαλής, ταμπέλα κρεμασμένη στο λαιμό που θα γράφει "τέντι μπόι" και διαπόμπευση στην πόλη).
❤ (ολογράφως: καρδούλα)
ΓΕΙΑ ΑΡΤΙΣΤΑ ΕΙΜΑΙ Η ΜΑΡΙΑ ΠΛΑΤΑΚΗ ΚΑΙ ΤΟ ΜΠΛΟΓΚ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ ΤΟ TRAVEL IN Litterature θα μπεις αν πατησεις το ονομα μου και θα μπεις τοτε στο G+ θα πατησεις μια αναρτηση μου ΚΑΙ ΕΤΣΙ ΘΑ ΜΠΕΙΣ ΣΤΟ ΜΠΛΟΓΚ ΜΟΥ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΓεια σας κ. Μαρία Πλατάκη.
ΔιαγραφήΣας ευχαριστώ για την ενημέρωση!
Να είσθε καλά!
έπαιξαν όμως οι foo fighters Και o sting...
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτον Sting δεν πήγα, γιατί με τις προετοιμασίες του γάμου δεν πρόκανα!
ΔιαγραφήΓια τους Foo Fighters δεν το ήξερα καν, νόμιζα οτι ηταν στο Ηρώδειο!
Δεν είμαι φίλη εγώ με τον Τζακ... μήπως αυτό φταίει που το επίπεδο των συζητήσεών μου είναι πάντα πολύ υψηλό;;; Προβληματίζομαι...
ΑπάντησηΔιαγραφήΦιλιάαααα, Αρτίστα μου!
Φυσικά αυτό φταίει και να μην προβληματίζεσαι!
ΔιαγραφήΚαι πολύ καλά κάνεις και κρατάς τις αποστάσεις σου από τον Τζακ! Είναι κακή συναναστροφή!
Κίσιζ Γούμαν!
Το '72 με ροκ συναυλία στην Επίδαυρο; Λίγο προχωρημένο για τα "ήθη" της εποχής δεν ήταν; Άσε που θα τους έπεφτε τσουρούτικο, με τόσο κόσμο που μαζεύουν στις συναυλίες τους. Τι να πεις;
ΑπάντησηΔιαγραφήΜήπως να δοκιμάσεις και Tsipouro Daniels να βρεις την υγειά σου;
Κοίτα, ήδη είχαμε πιεί μερικά, για να το θέσω πιο σωστά σκνίπα ήμασταν, όταν η κουβέντα πήγε στους Πινκ Φλόιντ, οπότε δεν σκεφτήκαμε καν για ποια χρονιά μιλάγαμε και τι καθεστώς επικρατούσε τότε στη χώρα!
ΔιαγραφήΑ πα πα! Δεν μου αρέσει το τσίπουρο, καίει πολύ!
Απο διαφανή ποτά, μονο τσικουδιά, αλλά, δυστυχώς, δεν έχουν τα μπαράκια μας...
Αν η διοργάνωση της συναυλίας το μόνο που δεν κατάφερε να κάνει η Ελλάδα, θα ήμουν ευτυχισμένη. Πολλά φιλιά σε σένα και στο φίλο σου τον Τζακ τον Ντάνιελς, φίλη μου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠες το ψέματα!
ΔιαγραφήΘα τον ασπαστώ τον Τζακ, με την πρώτη ευκαιρία!
τωρα εγω δεν ξερω πως να νιωσω ...
ΑπάντησηΔιαγραφήΈνα δίκιο το έχεις που αναρωτιέσαι!
ΔιαγραφήΜα δεν είναι αναρτήσεις αυτές!
Οπότε νιώσε κουλ, όπως λένε κι εδώ γύρω!
Καλημέρα!
Υπερεκτιμημένοι πιστεύω είναι. Καλώς σε βρήκα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν θα συμφωνήσω, υπήρξε εξαιρετικό γκρουπ και πολύ μπροστά για την εποχή του! Εντάξει, δεν ηταν τόσο αγαπημένοι μου όσο ηταν (και είναι) οι Doors, αλλά γενικά τους άκουγα συχνά.
ΔιαγραφήΌμως πάντα πίστευα ότι στην τελική ωραίο είναι κάθε τι που ηχεί ευχάριστα στα αφτιά μας!
Κάποια κομματια τους είναι πάρα πολύ αγαπημένα και συνδεδεμένα με διάφορες φάσεις της ζωής μου, κάποια δεν αντέχω ούτε την πρωτη τους νότα να ακούσω!
Καλώς ήλθες εδώ πέρα μέσα Δραστήρια!
Καλά για πότε "έκλεισα" Μποφίλιου για να "ανοίξω" Pink Floyd, ούτε να το περιγράψω μπορώ!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι μαθαίνω πως εκτός από νονά μου είσαι και αντίζηλος!
Αυτό το διάβασα στο σχόλιο που έκανες παραπάνω στον Γιάννη και πολύ το...χάρηκα!!!
Έτσι είμαι με τις μουσικές. Πεταλουδίτσα. Πάω από άσμα σε άσμα πετώντας!
ΔιαγραφήΜόνο αντίζηλος;
Αφού στην εφηβεία μου, όταν προσπαθούσε κανένα αγοράκι να μου κάνει φλερτ, το πρώτο πράγμα που το ρωτούσα, πριν ακόμα και από το όνομά του, ήταν αν του αρέσουν οι Doors (βλέπεις, μέχρι και το πληκτρολόγιο αλλάζω σε αγγλικά για τον συχωρεμένο). Αν μου έλεγε ναι, ρώταγα και το όνομά του. Αν μου έλεγε όχι, έκανα μεταβολή στην ψύχρα κι έφευγα!
Και νααααααααα, με το συμπάθιο, μια τεράστια αφίσα του είχα στο προσκεφάλι μου!
Και θα την είχα ακόμα, αλλά ζηλεύει το στεφάνι μου.
Βλέπεις αυτόν τον έρωτα δεν θα τον ξεπεράσω ποτέ!
Και έχω και όλη τη δισκογραφία σε βινύλιο και σε σιντί και πλέον σε αρχεία, γιατί ποτέ δεν ξέρεις!
Χαίρομαι κι εγώ που έχουμε τον ίδιο έρωτα.
Δεν σε θεωρώ αντίζηλο, διότι ήταν μεγάλη καρδιά ο συχωρεμένος και σίγουρα θα μας αγαπούσε και τις δυο το ίδιο!
Γεια σου, Αρτίστα μου. Πολύ χαίρομαι που είσαι νικήτρια του δώρου για τα γενέθλιά μου. Περιμένω στο μαιλ μου τη διεύθυνση και το τηλέφωνό σου για να σου στείλω το πακετάκι σου. Πολλά φιλιά, φίλη μου. (craftartista@gmail.com)
ΑπάντησηΔιαγραφήΑχ κοίτα να δεις, μόλις άνοιξα το ταχυδρομείο μου για να σου στείλω το μέιλ και είδα και αυτό το σχόλιο!
ΔιαγραφήΣου έστειλα τα στοιχεία μου!
Μιλ μερσί!
Χρόνια πολλά σου είπα;
Ναι. Δεν πειράζει, θα σου ξαναπώ!
Χρόνια πολλά Μία!
Θυμόμουν πως το lagavulin σας άρεσε,μελιστάλακτη. Κι ο τζακ ομως δε με χαλάει, πολυ φιλος μου είναι! Με την κατανοηση του,την φρουτώδη τη γεύση του,με το αλκοολ του να σε μουδιάζει! Εξαιρετική επιλογή και πάλι!
ΑπάντησηΔιαγραφήΥΓ. Ανάμεσα σε pink floyd και Doors σε κερδίζει ο jim,ε; Ξερεις γιατί γίνεται αυτό; Γιατί είμαστε καρμικά ταίρια,μωρή αρτίστα!Γι'αυτό!
--ΣαλιάγκιΤοΠάωΝαΦτιάξωΈνανΚαφέΚαιΞανάρχομαιΝαΣυνεχίσω