...κατά τις 2 το ξημέρωμα, με τον παιδικό μου φίλο τον Αλκιβιάδη (που επιμένει να συστήνεται ως κόρη ναυάρχου), είχαμε μια από αυτές τις βραδιές που τα πράγματα σοβαρεύουν επικίνδυνα.
Συζητούσαμε, πίνοντας μαστιχόνερα, για Καμύ και Κίρκεγκορ, με μια ένταση που θα ζήλευε ακόμα και η Σίρλεϊ Βαλένταϊν.
Και ενώ το κλίμα ήταν βαρύ, βαθιά μέσα μας ξέραμε κι οι δυο μας ότι η πραγματική αλήθεια είναι πολύ πιο απλή.
Το πράγμα χάλασε όταν ο Διονυσίου πήγε να την πει στον Ρασούλη.
Και αυτό, αγαπητό μου ημερολόγιο, είναι κάτι που ο Αλκιβιάδης κι εγώ το καταλαβαίνουμε απόλυτα.
Γιατί, ας είμαστε ειλικρινείς, αυτά για τον Perry Como κι ότι όλα τα πράγματα χάλασαν όταν τραγούδησε την Glendora είναι μεγάλες μπούρδες...
Τι να σου κάνει η "Glendora", όταν η ζωή είναι ένας διαρκής διάλογος μεταξύ του Ρασούλη...
και του Διονυσίου...
Τελικά η βραδιά έκλεισε συμφωνώντας αμφότεροι στο ότι το θέμα είναι να μπορείς να βλέπεις το παράλογο ακόμα και εκεί που όλα μοιάζουν χαμένα.
Και ο Αλκιβιάδης κι εγώ το ξέρουμε πολύ καλά αυτό...
#οι_μάγκες_δεν_υπάρχουν_πια
#ποιος_το_είπε_για_τους_μάγκες_πως_χαθήκανε
#άκου_πτώμα_να_μαθαίνεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.