Υπάρχουν μέρες...

...που κάποιοι άνθρωποι σε απογοητεύουν. Και υπάρχουν μέρες που κάποιοι άλλοι σου φέρνουν λουκούμια Γκουντέλου από τα Χανιά.

Και όπως γνωρίζεις, αγαπητό μου ημερολόγιο, αυτά τα λουκούμια δεν είναι απλώς γλυκίσματα. 

Είναι η επιτομή της γεύσης, η απόδειξη πως η τελειότητα υπάρχει. 

Βέβαια είναι σπάνια και εφήμερη (η τελειότητα), αλλά και πάλι... 

Μία γεύση τόσο ξεχωριστή, που δικαιολογεί τα ταξίδια, τη φιλία, ίσως ακόμα και την ίδια την ανθρώπινη ύπαρξη. 

Πέρα από κάθε αμφιβολία, είναι τα καλύτερα του πλανήτη, πλην όμως δεν τα βρίσκεις πουθενά αλλού εκτός από τον νομό Χανίων. 

Ευχαριστώ πολύ τον Σήφη και τη Σοφία. Διότι δεν έδειξαν απλώς ευγένεια. Έδειξαν κατανόηση. 

Κατανόηση για το τι είναι πραγματικά σημαντικό σε αυτόν τον κόσμο! 

I ♥ Sifis & Sofia 

ΥΓ. Πέρυσι είχε προμηθευτεί τα εν λόγω λουκούμια, για να μου τα φέρει, η Πελαγία, μια γλυκιά, αλλά λιχούδω ψυχή. Όμως την έπιασε μια λιγούρα κατά την επιστροφή της με το καράβι και τα έφαγε όλα.

Μα δεν πειράζει, χαλάλι της!

#μην_τάξεις_σε_άγιο_κερί_και_στην_αρτίστα_λουκούμι

#ένα_λουκούμι_την_ημέρα_τον_ψυχίατρο_τον_κάνει_πέρα

#ποστ_κατά_του_άγχους