Είχαν περάσει τρεις ημέρες...

...και ήλθε η στιγμή για να πάω να παραλάβω το αποτέλεσμα της πρώτης μου βιοψίας. 

Και βέβαια, το αποτέλεσμα έδειξε κακοήθεια. Αλλά, τι να περιμένεις όταν η βιοψία γίνεται Τρίτη 13 και ώρα 13:00; Ειλικρινά, δεν φανταζόμουν κάτι λιγότερο! 

Πήγα λοιπόν στο ιατρείο, κάθισα στην πολυθρόνα και η γιατρός μου έδωσε ένα χαρτί, πολύ καλής ποιότητας, σατινέ και με ωραία γραμματοσειρά. Δείγμα ότι ακόμα και η κακή είδηση μπορεί να παραδοθεί με στυλ. 

Πήρα στα χέρια μου το χαρτί, το κράτησα με ευλάβεια, διάβασα ένα κείμενο, δεν κατάλαβα Χριστό, διάβασα κάτι κωδικούς του τύπου ER θετικοί, PR θετικοί, HER2 αρνητική, Ki67 θετικός. 

Διάβασα και το τελικό συμπέρασμα, που μάλλον ήταν γραμμένο σε κάποια αρχαία διάλεκτο της Μεσοποταμίας και μετά κοίταξα τη γιατρό και της είπα: "Ό,τι τι;" 

Εκείνη χαμογέλασε - γιατί προφανώς οι άνθρωποι της επιστήμης έχουν μια αδυναμία στο ανεξήγητο- και μου είπε: "Ότι είναι κακοήθης, ότι φαίνεται πως είναι ορμονοεξαρτώμενος, αλλά αυτή τη στιγμή δεν δείχνει ευκρινώς τι ακριβώς είναι, διότι το μπλα, μπλα, μπλα (ναι, σε αυτό το σημείο η αρτίστα νομίζει ότι ακούει κάτι στα σανσκριτικά, τουτέστιν κάτι τέτοιο: संस्कृत भाषा), είναι κάπως διφορούμενο και δείχνει πως ο όγκος είναι σε ένα μεταβατικό στάδιο. 

Και τότε ήταν που έπαθα την αναλαμπή και φωτίστηκε το πρόσωπό μου και της είπα με χαρά μεγάλη, που άγγιζε τα όρια της αγαλλίασης: "Κατάλαβα! Έχω ένα όγκο που είναι τρανσέξουαλ! Τέλεια!". 

Γιατί εγώ δεν είμαι του συνηθισμένου ή του αναμενόμενου. Είμαι του πρωτοποριακού, του "ελεύθερου πνεύματος", ακόμα και στα κύτταρά μου. 

Η γιατρός με κοίταξε γελώντας - προφανώς εξετίμησε την ευφυΐα μου (εδώ γελάνε και οι πέτρες) - και μου είπε ότι είμαι σε σωστή κατεύθυνση, ότι κατάλαβα τι είναι ο όγκος μου, ότι εκείνη βέβαια θα του έδινε μια άλλη, πιο επιστημονική ονομασία, αλλά επειδή της άρεσε ο τρόπος που σκέφτομαι, θα τον αποκαλεί κι εκείνη "τρανσέξουαλ"! 

Κατόπιν μου είπε τι θα κάνει για όλο αυτό, δηλαδή πώς θα κινηθεί χειρουργικά, τι θα αφαιρέσει και τι θα αφήσει, εγώ της είπα ότι θα ένιωθα πολύ καλά να αναλάβει εκείνη το χειρουργείο, "αλλά δεν βγαίνω μάνα μου" (διότι αυτή η πρώτη βιοψία έγινε σε ιδιωτικό νοσοκομείο, για να έχω τα αποτελέσματα πιο γρήγορα, καθώς στα δημόσια καθυστερούν, λόγω φόρτου περιστατικών), και θα πάω εκεί που γιατροπορεύομαι παιδιόθεν. 

Και τότε εκείνη αναφώνησε: "Αλήθεια έχεις πρόσβαση εκεί; Μα ούτε να το συζητάς, εκεί υπάρχουν οι καλύτεροι γιατροί. Κι εγώ αν χρειαζόταν και μπορούσα, εκεί θα πήγαινα". Της απάντησα: "Μα για ποια με περάσατε; Φυσικά έχω πρόσβαση εκεί. Είμαι μέλος! ". 

Μετά από αυτό, είχαμε καλύψει τα πάντα, της έδωσα τη σοκολάτα της, αυτή με το 70% κακάο, επειδή ακόμα και σε αυτές τις καταστάσεις, η χειρονομία πρέπει να είναι premium, αγκαλιαστήκαμε, μου ευχήθηκε καλή επιτυχία στην επόμενη πίστα και γύρισα σπίτι μου ήρεμη και υπερήφανη, που ο όγκος μου ήταν τρανσέξουαλ κι όχι τίποτα κοινός, καθημερινός όγκος! 

Η συνέχεια μια άλλη μέρα… 

#δεύτερη_πίστα 

#en_martes_ni_te_cases_ni_te_embarques 

#όλα_τα_κατάλαβα