Είχαν δεν είχαν...

 ...περάσει 4 μήνες από τον χαμό του Ήρωα, όταν ξεκίνησε ένα νέο κεφάλαιο στη ζωή μου, που δεν είχε να κάνει με ψυχολογικό σοκ από την πορεία του Χρηματιστηρίου την συγκεκριμένη χρονική περίοδο (άλλωστε, ποια αρτίστα ασχολείται με τέτοια πεζά θέματα;), αλλά ήταν προϊόν μιας πιο εσωτερικής αναζήτησης. Κυριολεκτικά όμως.

Όλα ξεκίνησαν, όπως συνηθίζεται άλλωστε, με τις καθιερωμένες, βαρετές, ταλαιπωρίες των γυναικών: μαστογραφία και υπέρηχος. Πρώτη στη σειρά ήταν η μαστογραφία.

 

Ναι, αυτή η υπέροχη εξέταση που σε κάνει να νιώθεις λες και το στήθος σου είναι έτοιμο για πρέσα ελιάς. Και αφού λοιπόν πέρασα αυτή τη δοκιμασία του ελαιοτριβείου, ήρθε και το κερασάκι στην τούρτα: Η βαθμολογία.

BIRADS 4c.

Ναι, σωστά διάβασες. Γιατί εγώ, αγαπητό μου ημερολόγιο, δεν είμαι όποια κι όποια. Δεν είμαι του "ένα στα πέντε". Είμαι της καλής βαθμολογίας. Της 4c. Για την περίπτωση που δεν το γνωρίζεις (και καλώς δεν γνωρίζεις και σου εύχομαι να μην το γνωρίσεις ποτέ, άσε που είναι και περιττό να φορτώνεις το μυαλό σου με τέτοιες λεπτομέρειες), το 4c σημαίνει "ύποπτο για κακοήθεια". 

Ή, όπως το σκέφτηκα τότε: "Η ζωή αποφάσισε να παίξουμε ένα παιχνίδι". Ένα παιχνίδι στο οποίο δεν ήθελα με τίποτα να εμπλακώ.

Είχα βλέπεις και το πένθος η χήρα... Τι να πρωτοκάνω η βαριόμοιρη; Με τι να πρωτοασχοληθώ η αρτίστα;

Δηλαδή, δεν αρκεί που έχω φτάσει σε μια ηλικία που το "βωβού" στο όνομά μου φαίνεται όλο και πιο σωστό, πρέπει να έρθει και το σύμπαν να μου πει: "Μπράβο αρτίστα, είσαι τόσο μοναδική που ακόμα και τα κύτταρά σου, τώρα στα στερνά, αποφάσισαν να ξυπνήσουν και να πάρουν πρωτοβουλία".

Μετά ήρθε ο υπέρηχος. Ευκολάκι. 

Ο οποίος έδειξε μαστογραφικό εύρημα στη 12η ώρα του αριστερού μαστού περιθηλαίως και ότι ελέγχεται υπόηχος συμπαγής σχηματισμός διαστάσεων 2,65χ1,85 εκατοστών, ο οποίος παρουσιάζει μη ομαλά και κατά τόπους ακανθώδη όρια, αυξημένη εσωτερική αγγείωση, υψηλή σκληρότητα σε strain ελαστογραφία (μη με ρωτήσεις τι είναι αυτό, δεν θυμάμαι), έχει εσωτερικές αποτιτανώσεις και προκαλεί διαταραχή της αρχιτεκτονικής στην περιοχή.

Η πρώτη μου σκέψη ήταν: "Τον ήπιαμε αρτίστα". Αλλά σε χρόνο dt άρχισα να γελάω μέχρι δακρύων, όπως ήταν αναμενόμενο βάσει του χαρακτήρα μου, με αυτή τη "διαταραχή της αρχιτεκτονικής στην περιοχή"!

Το εύρημα αυτό, το οποίο διατάρασσε την αρχιτεκτονική της περιοχής (εντάξει, ακόμα γελάω...),  απαιτούσε βιοψία δια κοπτούσης βελόνης ή αλλιώς Core Biopsy, για περεταίρω διερεύνηση.

Και κάπως έτσι, αγαπητό μου ημερολόγιο, αφού πήρα το βραβείο της 4c βαθμολογίας, ξεκίνησε το επόμενο στάδιο.

Παρατάω το πένθος στη μέση, γυρνάω στο πατρικό μου  και με όση ελάχιστη δύναμη μου είχε απομείνει, αποφασίζω να μπω στο παιχνίδι και να το τερματίσω.

Η συνέχεια μια άλλη μέρα…

 

#τα_’χαμε_χύμα_μας_ήρθαν_και_τσουβαλάτα

#δε_μας_έφταναν _τα αιδοία_μας_ήρθαν_κι_από_την_Ινδία

#éramos_pocos_y_la_abuela_también_dio_a_luz