...στο προηγούμενο ποστ ήταν άκρως συγκινητικά.
Και η συμπαράστασή σας βάλσαμο στην ψυχή.
Σας ευχαριστώ θερμά γι' αυτό.
Η αλήθεια είναι ότι με δυσκολία ήρθα σήμερα εδώ πέρα μέσα, μιας και η αρτίστα ήταν άρρηκτα συνδεδεμένη με τον Ήρωα, αλλά θεώρησα σωστό να περάσω για να κλείσω αυτό το προσωπικό ημερολόγιο.
Ναι, θα μπορούσα απλώς να σταματήσω τις αναρτήσεις.
Κι έτσι, σιγά-σιγά, η απουσία μου να γίνει καθεστώς.
Να σιωπήσω εντελώς μέχρι να ξεχαστώ.
Αλλά δεν μου ταιριάζει αυτού του είδους η εγκατάλειψη, οπότε κάνω αυτό το τελευταίο ποστ, για να αναφέρω πως το ταξίδι της αρτίστας του βωβού στη βλογογειτονιά, τελειώνει οριστικά.
Άλλωστε, όπως διατείνεται και το άσμα There's An End, κάθε εποχή έχει ένα τέλος...
Σας ευχαριστώ όλες και όλους εσάς που ήσασταν εδώ αυτά τα χρόνια, που με στηρίξατε, που μου συμπαρασταθήκατε και που, ενίοτε, γελάσαμε παρέα.
Εύχομαι, εκ βάθους καρδίας, να είστε όλοι καλά.
Όσο για εμένα, θα ακολουθήσω την προτροπή του φίλτατου Ευρυτάνα Ιχνηλάτη, ο οποίος μου έγραψε: "Κράτησε τη μνήμη από το χεράκι και προχώρησε εσύ πρώτη, όχι αυτή...".
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Για πες...
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.