Σάββατο 22 Νοεμβρίου 2025

Είναι σχεδόν...

...μούχρωμα και κάθομαι στον κόκκινο καναπέ ήσυχα-ήσυχα, δεν μιλάω, δεν ενοχλώ κανέναν με περιττούς θορύβους και περνάνε από μπροστά μου μπακλαβάδες και γαλακτομπούρεκα, κοιτώντας με προκλητικά. 

Το πρωί που πήγαινα στη λαϊκή αγορά να πάρω φρούτα και λαχανικά, από το απέναντι πεζοδρόμιο μου έγνεφαν, κλείνοντάς μου το μάτι, εκλεράκια και μπολάκια με προφιτερόλ. 

Τις προάλλες που έβρεχε και ενώ έριχνε νερό, εγώ έβλεπα να βρέχει λιωμένη κουβερτούρα. 

Όταν βγάζω τον σκύλο βόλτα, περπατούν μαζί μας σοκολατάκια. 

Τις νύχτες αδύνατον να κοιμηθώ. Πως άλλωστε; Με το που κλείνω τα μάτια μου μια πάβλοβα έρχεται και με σκουντάει για να μου πει ότι δεν έχει πάνω της πολλές φράουλες.
 

Όπως ξέρεις αγαπημένο ημερολόγιο, έχω κόψει τα γλυκά. 
Θα καλμάρει άραγε κάποτε αυτό το στερητικό σύνδρομο;
Όχι, το ρωτάω επειδή νιώθω ότι αντέχω μόνο 30 δευτερόλεπτα ακόμα.

Και πολύ φοβούμαι πως στο 31ο θα τρέξω στο πλησιέστερο ζαχαροπλαστείο και ό,τι ήθελε προκύψει...

Τρίτη 18 Νοεμβρίου 2025

Άσμα...

...διδακτικόν, μόνο που τελευταίως, για κάποιον απροσδιόριστο λόγο, κωφεύω στις διδαχές. 
Πλην όμως, το αφήνω εδώ, γιατί ποτέ δεν ξέρει κανείς!

"Θα περάσουνε οι μέρες θα 'ρθουν οι επόμενες 
κι όταν φύγουνε κι εκείνες θα τις ψάχνεις στις βιτρίνες 
θα περάσουνε οι μέρες όπως πέρασαν κι αυτές 
και δε θα 'χεις σεργιανίσει απ' το χάραμα ως τη Δύση. 

Θα κυλήσουνε τα χρόνια και θα κλαις από ντροπή 
που ξημέρωνε πιο πέρα κι ίδια ζούσες κάθε μέρα 
θα κυλήσουνε τα χρόνια και θε να 'ρθει μια στιγμή 
να μιλάς φορώντας μαύρα με κορνίζες και με κάδρα. 

Η ζωή δεν περιμένει, μόνο τρέχει αλαφιασμένη 
έλα φόρεσε τα ρούχα της γιορτής 
δες τη φλέβα μου πώς παίζει από κάτω απ' το τραπέζι 
άκουσε την μια στιγμούλα να χαρείς. 

Θα περάσουνε οι νύχτες και να μου το θυμηθείς 
γέλιο δε θα σου 'χει μείνει στου φευγιού σου το καμίνι 
θα περάσουνε οι νύχτες και μια νύχτα θα το δεις 
δάκρυ πια δε θα 'χεις άλλο για τον πόνο το μεγάλο. 

Θα διαβούνε κι οι αιώνες στα σκοτάδια θα χαθείς 
ίδιος θα 'σαι με το χώμα, η ψυχή θα βρει άλλο σώμα 
θα κοιτάζεις από πάνω με τον κόσμο θα απορείς 
που να πει δίστασε πάλι την κουβέντα τη μεγάλη. 

Η ζωή δεν περιμένει, μόνο τρέχει αλαφιασμένη 
έλα, φόρεσε τα ρούχα της γιορτής 
δες τη φλέβα μου πώς παίζει από κάτω απ' το τραπέζι 
άκουσε την μια στιγμούλα να χαρείς."


 

Σάββατο 15 Νοεμβρίου 2025

Μέσα...

...στα πλαίσια της συλλογής μιμιδίων.





#memes_vol_3
#για_να_περνά_η_ώρα
#αισιόδοξο_ποστ

Δευτέρα 10 Νοεμβρίου 2025

Το πρωί...

...μετά τη βόλτα του σκύλου και πριν βγω στον πηγαιμό για super market, διαπίστωσα ότι έχασα το πορτοφόλι μου. 
Μέσα στο πορτοφόλι υπήρχε και η χρεωστική κάρτα μου. 
Το κύριο μέλημά μου ήταν να επικοινωνήσω με την Τράπεζα, να ακυρώσω την παλιά και να κάνω αίτημα για καινούργια. Όπως και έκανα. 
Η ταυτότητα, το δίπλωμα και τα λοιπά, μπορούσαν να περιμένουν. 
Μη έχοντας ρευστό στο σπίτι και μη έχοντας ταυτότητα για να πάω να κάνω ανάληψη μετρητών από την Τράπεζα, ανέβαλα τον πηγαιμό στο super market. 
Για να ηρεμήσω και να βάλω τις σκέψεις μου σε τάξη, κάθισα στο τραπέζι της κουζίνας και αποφάσισα να τακτοποιήσω τη φρουτιέρα. 
Μια φρουτιέρα που όταν μεγαλώσει θέλει να γίνει το κουτί της Πανδώρας. Μια φρουτιέρα που περιέχει τα πάντα εκτός από φρούτα. Οι θησαυροί της είναι φάρμακα, συνδετήρες, μπαταρίες που υπομονετικά περιμένουν να πάνε στην ανακύκλωση, στυλό, φακελάκια διαφόρων μεγεθών, ξεχασμένες αποδείξεις και φιογάκια του σκύλου. 


Την αδειάζω με μια κίνηση και, φυσικά, βλέπω το πορτοφόλι, το οποίο είχε μέσα και την χρεωστική κάρτα που μόλις λίγα λεπτά πριν την είχα ακυρώσει. 

Εύγε αρτίστα, 65 χρόνια μόνο επιτυχίες! 


#το_σουξέ_της_ημέρας 
#βουρκωμένη_δευτέρα 
#προβοκάτσια;

Σάββατο 8 Νοεμβρίου 2025

Πέφτει...

...η νύχτα στο Παλέρμο.



#οι_φωτογραφίες_μου 
#περίπατοι_με_τον_σκύλο 
#εδώ_πιο_πέρα

Κυριακή 2 Νοεμβρίου 2025

Και τώρα που...

...εξέπνευσε ο Οκτώβριος (ο οποίος θα ήταν πολύ πιο εύηχος εάν είχε "Μ"), ας κάνω μια ανασκόπηση όσων συνέβησαν κατά τη διάρκειά του. 
Μετά την αφαίρεση των δοθιήνων από το ακτινοβολημένο το μισό βυζί, περίμενα να φύγουν τα ράμματα. Και έφυγαν. Αλλά οι κόμποι τους έμειναν. Περίμενα και περίμενα, τίποτε αυτοί. Εκεί. 
Να μένουν και να επιμένουν. Περήφανοι, αγέρωχοι και καμαρωτοί. 
Ώσπου βαρέθηκα, πήρα το τσιμπιδάκι των φρυδιών και τους αφαίρεσα βιαίως, για να μάθουν να φέρονται. 

Λίγες ημέρες μετά, πήγα στους αγαπημένους μου παθολογοανατόμους του ευάερου και ευήλιου νοσοκομείου που γιατροπορεύομαι και μου έδωσαν τις βιοψίες. 


Στο καπάκι πήγα στο γραφείο του χειρουργού, τις έδειξα, τις κοίταξε και απεφάνθη: "Τελικά ήταν δοθιήνες". Τι τελικά; τον ρώτησα, δηλαδή αρχικά τι θα μπορούσε να είναι; Κακοήθεια, μου απάντησε. Μα γιατί, του λέω, πόσοι καρκίνοι αντιστοιχούν κατ' άτομο; Όσοι δεν φαντάζεσαι, μου είπε. 
Και μετά από αυτή την αισιόδοξη κουβεντούλα, χαιρετηθήκαμε και έφυγα. 

Στο μεταξύ, στις 23 του μήνα συμπλήρωσα τα 65 έτη παρουσίας μου στον πλανήτη Γη. 
Μαζευτήκαμε οι κολλητές, έσβησα τα κεράκια, αυτές τσάκισαν την τούρτα σοκολάτα κι εγώ απλώς έβλεπα, καθώς απέχω από τα γλυκά. 


Δεν πέρασα καθόλου καλά στα γενέθλιά μου. Πώς να είναι ωραία χωρίς γλυκό; 

Στις 29 του μήνα είχα ραντεβού για την εξαγωγή δύο δοντιών. Οι εξαγωγές εστέφθησαν με μεγάλη επιτυχία και με δυο πόνους. Έναν για κάθε δόντι! 

Meanwhile από τις 24 του μήνα, έβλεπα στο αριστερό μάτι μια τριχούλα και κάτι τελίτσες σπαρμένες γύρω από την τριχούλα και κάτι σαν σφήνες που άλλοτε ήταν χρώματος ανθρακί κι άλλοτε λευκές και λαμπερές. 
Η τριχούλα, κάποια στιγμή, πάχυνε και έγινε σαν κλωστή, οπότε και έκλεισα ραντεβού στην οφθαλμίατρο. 
Στις 30 του μήνα, λοιπόν, πήγα και μου έκανε, εκτός των άλλων, μια πολύ ενδιαφέρουσα εξέταση που ονομάζεται βυθοσκόπηση ανοιχτής κόρης και διαπίστωσε ότι έχω αποκόλληση υαλοειδούς. 
Και μου είπε ότι εάν υπάρξουν αλλαγές, δηλαδή αν η κλωστή γίνει κουβάρι ή αν οι σφήνες και οι τελίτσες αυξηθούν, τότε να επικοινωνήσω μαζί της, διότι ίσως να έχει γίνει αποκόλληση του αμφιβληστροειδούς, οπότε θα χρειαστώ επειγόντως επέμβαση, αλλιώς κινδυνεύω να πάθω την τύφλα μου. 
Γύρισα σπίτι οδηγώντας με το αριστερό μάτι κλειστό, καθώς μετά την εξέταση όλα ήταν χρωματιστά, αλλά και θαμπά και δεν έβλεπα. Ευτυχώς δεν είχε κίνηση και δεν συνέβη κανένα απρόοπτο. Το μάτι ξεθόλωσε στις 11 το βράδυ. 
Στο μεταξύ ενημέρωσα, μέσω Viber τον νεαρό απόγονό μου για τις εξελίξεις. Ακολουθεί η συνομιλία των γραπτών μηνυμάτων: 


Μετά από αυτό, τηλεφωνηθήκαμε και αφού πρώτα γελάσαμε μέχρι δακρύων για τη γραπτή συνομιλία, του είπα εκτενώς τα καθέκαστα. Και για την οδήγηση με το ένα μάτι κλειστό. 

Χαράματα της 31ης του μήνα και ενώ ψάχνω πότε είναι να περάσω ΚΤΕΟ το αυτοκίνητο, τρώω μια φλασιά του τύπου "Πότε θα πρέπει να ανανεώσω το δίπλωμα οδήγησης;" Κοιτάζω το δίπλωμα και διαπιστώνω ότι είχε λήξει την ημέρα των γενεθλίων μου! 
Τουτέστιν όταν πήγα οδοντίατρο οδηγούσα παράνομα. Και οφθαλμίατρο όταν πήγα, επίσης οδηγούσα παράνομα και με το ένα μάτι κλειστό στην επιστροφή. Άψογα! 
Μπήκα ευθύς αμέσως στη σχετική σελίδα του gov.gr και ξεκίνησα τις διαδικασίες. 
Εννοείται ότι μέχρι να λάβω το προσωρινό δίπλωμα, δεν πρόκειται να πιάσω τιμόνι στα χέρια μου. Διότι θέλω να είμαι νόμιμη. 
Εκτός αυτού, έπαιξε ρόλο και μία ακόμα τηλεφωνική επικοινωνία που είχα με τον νεαρό απόγονό μου, όπου εκείνος μόλις έμαθε τα του διπλώματος, άρχισε τα "Δεν είναι κατάσταση αυτή και πού ακούστηκε γυναίκα στην ηλικία σου να κάνει αυτού του είδους τις αλητείες και να οδηγεί με ληγμένο δίπλωμα και με το ένα μάτι κλειστό και αίσχος και ντροπή σου μητέρα, λες και είσαι κανένας δεκαοχτάχρονος teddy boy και αν δεν συμμορφωθείς θα σου πάρω το αυτοκίνητο"! 
Όπως αντιλαμβάνεσαι αγαπητό μου ημερολόγιο, μετά από αυτή την απειλή δεν πρόκειται να οδηγήσω πριν φτάσει το προσωρινό δίπλωμα στα χέρια μου! 

Αυτές οι ομορφιές συνέβησαν τον μήνα Οκτώβριο. 
Θα ευχόμουν τον Νοέμβριο να είναι λίιιιιιιιγο καλύτερα τα πράγματα, αλλά δεν το εύχομαι, διότι η ζωή μού έχει δείξει ότι οι ευχές δεν πιάνουν. 
Ούτε αυτές που κάνω, αλλά ούτε αυτές που κάνουν οι άλλοι για εμένα...


#τα_σουξέ_του_οκτωβρίου 
# τρου_στόρι 
# βαθύτατα_κουρασμένη

Σάββατο 1 Νοεμβρίου 2025

Κάνω...

...την ίδια διαδρομή κάθε Νοέμβριο 
και στρώνω τσόχα για σκιές Δεκέμβριο.

 


#δεν_κουνιέται_φύλλο
#καλό_μήνα
#όλα_καλά

Παρασκευή 31 Οκτωβρίου 2025

Λόγω...

...της ημέρας. 


Calypso Larah Production

Βέβαια σήμερα είναι Παρασκευή, αλλά και πάλι...

Τετάρτη 29 Οκτωβρίου 2025

Προσεχώς...

...λικέρ!



#οι_φωτογραφίες_μου 
#περίπατοι_με_τον_σκύλο 
#τα_ρόδια_της_γειτονιάς

Δευτέρα 27 Οκτωβρίου 2025

Τέσσερα πόδια...

...μια ιστορία: "Καζαμπλάνκα", γυρίσματα της ταινίας, 1942. 
Επειδή ο Ηumphrey Bogart ηταν ελάχιστα κοντύτερος από την Ingrid Bergman (1,73 έναντι 1,75), αλλά ως άντρας που ήταν έπρεπε (αλίμονο!) να φαίνεται ψηλότερος, o σκηνοθέτης Michael Curtiz του φόρεσε προσθετικά, και μάλιστα με τακούνι, διευθετώντας έτσι το δισεπίλυτο αυτό πρόβλημα. 


Παρασκευή 24 Οκτωβρίου 2025

Έδώ...

...τα καλά τα μιμίδια!









#memes_vol_2 
#για_να_περνά_η_ώρα 
#καλά_θα_πάει_κι_αυτό

Τρίτη 21 Οκτωβρίου 2025

Η οθόνη...

...βουλιάζει 
σαλεύει το πλήθος 
εικόνες ξεχύνονται με μιας 
πού πας παλληκάρι ωραίο σαν μύθος 
κι ολόισια στο θάνατο κολυμπάς... 

Πενθώ τον τραγουδοποιό που στην εφηβεία μου, 
με πήρε απ' το χέρι και μου άνοιξε τα μάτια.
 

...το κενό να μικρύνω 
με τους στίχους αυτούς.

Κυριακή 19 Οκτωβρίου 2025

Εκεί στον Νότο...

...που τρίζει ο θάνατος κι αγάπη κάνει κρότο.



#οι_φωτογραφίες_μου
#περίπατοι_με_τον_σκύλο
#νότια_προάστια

Πέμπτη 16 Οκτωβρίου 2025

Έλα τώρα...

...και πες μου εσύ ημερολόγιο, πώς γίνεται κι όταν είναι να πάω στην οδοντίατρο ή να το ξεχνάω εντελώς ή να αναρωτιέμαι ποια μέρα ήταν να πάω, ποιο μήνα και ποια χρονιά κι όταν είναι να πάω στο κομμωτήριο να είμαι σε κατάσταση συναγερμού, σαν έτοιμη από καιρό, σα θαρραλέα, σαν που ταιριάζει σε μένα που αξιώθηκα ένα τέτοιο ραντεβού... 
Πώς;



#σημαντικό_ραντεβού
#ξόρκι_στη_θλίψη
#buongiorno

Δευτέρα 13 Οκτωβρίου 2025

Ο σκύλος...


...την περασμένη εβδομάδα, είχε στομαχικά προβλήματα. Ο κτηνίατρος είπε ότι για τρεις μέρες θα έπρεπε να τρώει νερόβραστο κοτόπουλο. 
Την πρώτη μέρα πάει τρέχοντας στο μπολ του, με κοιτάει και πέφτει με τα μούτρα στο φαΐ. 
Τη δεύτερη μέρα πάει τρέχοντας στο μπολ του, με κοιτάει και πέφτει με τα μούτρα στο φαΐ. 
Την τρίτη μέρα, κατά τας γραφάς, πάει τρέχοντας στο μπολ του, με κοιτάει και μού λέει: "Πάλι κοτόπουλο θα φάω σήμερα"; 

Τώρα αυτό έχει κι ένα ηθικό δίδαγμα περί της αναγκαιότητας του αλλαξοφαΐσματος, αλλά εγώ, αγαπητό ημερολόγιο, δεν σου το έγραψα γι αυτόν τον λόγο. 
Σου το έγραψα επειδή ενθουσιάστηκα που εγώ κι ο σκύλος μπορούμε ακόμα να μιλάμε με τα μάτια.


#σκυλίσια_ζωή
#ζωή_και_κότα
#κότα_νερόβραστη