Cooperation Vol. 2

Αγαπημένο μου ημερολόγιο ιστολόγιο, 

Τις προάλλες βγήκα για φωτογράφιση και πέρασα από ένα μπαρ που σύχναζα, πριν να γίνω γραία. 

Εκεί που λες, όταν πήγαινα έπινα τον Βόσπορο, έπαιζα και καμία μουσική όταν έκαμε διάλλειμα ο ντι τζέι, χόρευα ακατάπαυστα, έκανα ψυχανάλυση με τον μπάρμαν και γενικά πέρναγα πολύ ωραία. 

Μέχρι που έπιασε φωτιά. 

Περνώντας από μπροστά του, με κυρίευσε μια νοσταλγία και φωτογράφισα το, καμένο πλέον, παράθυρό του. 

Το βλέπει ο Στήλιος (σ.σ. το παράθυρο) και προέκυψε η δεύτερη σύμπραξη. 

Τουτέστιν η αρτίστα βάζει τη φωτογραφία κι ο Στήλιος (εδώ) το εξαιρετικό κείμενο. 

Δεν χρειάζεται να σου πω ποιος είναι ο Στήλιος, τον θυμάσαι από την περασμένη φορά (εδώ). 

Σήμερα, όμως, έχω και κάτι καινούργιο, που δεν το γνωρίζεις. 

Αυτό το ταλαντούχο παιδί, εκτός από το να γράφει εξαιρετικά, καταπιάνεται και με άλλα πράγματα. 

Ένα από αυτά είναι να φτιάχνει μουσικές. 

Κι έκανε και ένα άλμπουμ τραγουδιών, με δικούς του στίχους, μουσική και αφήγηση, που το πρώτο μέρος κυκλοφορεί ήδη στο Youtube, στο δικό του κανάλι (εδώ). 

Έχω λοιπόν, μια φωτογραφία, ένα άσμα και μια δημοσίευση αυτής της σύμπραξης από το στόρυ του Στήλιου και σου τα αφήνω εδώ απαλά!

⁕⁕⁕

Κανείς δεν χρειάζεται ήρωα, θεό ή δαίμονα. 

.

Κανείς δεν αξίζει σωτηρία στην σωσίβια λέμβο αν δεν εισχώρησε από μόνος του. 

Η ιστορία έχει την τάση να επαναλαμβάνεται. 

Σκιές πάνε κι έρχονται, και σε κάθε δρομολόγιο τροφοδοτούνται με κομμάτια από την πίτα, κι εσύ ήσουν το ιδανικό γλυκό. 

.

Κρίμα καλό μου ντελικατέσεν, άμορφο παρέμεινες και απόψε... Μετά τις επισκέψεις και τις αναχωρήσεις. 

.

Καλώς το... Πέρνα κι εσύ απόψε από κοντά μας. Και λίγο εδώ θα κάνουμε ησυχία. 

. 

. 

. 

. 

. 

Τώρα μπορώ να σου μιλήσω ξανά ελεύθερα, ή αλυσοδεμένα... Δεν ξέρω... 

.

Πλέον η έννοια του ελεύθερου έχει πάρει νέες τροπές, οπότε αν θέλω να ακριβολογώ δεν μπορώ να πω με σιγουριά κάτι από αυτά τα δύο. 

.

Πού είχαμε μείνει; 

Α ναι σωστά, πνίγονται. 

Αλλά μην απλώσεις χέρι δαγκώνουν, δεν ψάχνουν σωτήρα αυτά τα χέρια, ψάχνουν θυσίες... 

Γλυκές θυσίες, γεμάτες ένταση, έτοιμες για αυτοθυσία, η θάλασσα αφρίζει στην ανταλλαγή του βλέμματος, να σου θυμίζει ότι το να κοιτάς καμιά φορά είναι κατάρα... 

.

Πάλι μπερδεμένα στα λέω το ξέρω. 

Μα συνήθισες. 

.

Μα πάλι δεν κατάλαβες, ξαναρίξε μια ακόμα μάτια… 

Και τώρα, τώρα βλέπεις δύο έννοιες επιτέλους. 

.

Μα βαριέμαι να εξηγώ. 

.

Λοιπόν απλά είναι τα πράγματα. 

ΘΕΣ;

⁕⁕⁕

Bonus: 

Άσμα by Στήλιος

#μα_σε_συνήθισα

#όπου_δεν_πίπτει_λόγος_πίπτει_νάζι

#πού_να_σου_εξηγώ_τώρα...