...φαντάζουν απρόσιτοι οι παλιοί προορισμοί.
Γερολιμένας 23 Ιουλίου 1988, μαζί με τη Μαρίνα και όλους τους υπόλοιπους.
Τότε που ήταν ακόμα καλά τα καλοκαίρια.
Το πρωί στην παραλία.
Κολύμπι μέχρι τελικής πτώσεως.
Ενέργεια στο φουλ.
Γαλάζιο.
Τη νύχτα ύπνος στην ταράτσα, κάτω από τα αστέρια.
Αρτίστα, Ντίνα, Σίμος, Ειρήνη, Άγγελος. Νέοι όλοι. Δυνατοί.
Με το ξημέρωμα, θυμάμαι, κατέβηκα στην κουζίνα κι η Μαρίνα έφτιαχνε ελληνικό μέτριο. Για εμένα.
Και ξαφνικά να σπάει την ησυχία ο ρυθμός της εισαγωγής του τραγουδιού.
Και λίγο αργότερα να μπαίνει το όμποε. Έκπληξη.
Ανάβω τσιγάρο κι απολαμβάνω τον καφέ και το Twist In My Sobriety.
Αν νιώθεις κι εσύ το σκοτάδι που κρύβεται μέσα σ’ αυτό το κομμάτι, μάλλον είσαι συγγενής μου.
Ένα από πιο αγαπημένα μου τραγούδια, Αρτίστα μου. Διάχυτο το συναίσθημα. Να μου είσαι καλά, φίλη μου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι για εμένα είναι πολύ αγαπημένο.
ΔιαγραφήΚαι κουβαλάει και πολλές αναμνήσεις.
Και έχει και όμποε!
Κίσιζ Μία!
Καλημερα Αρτιστα μου, 27 Ιουλιου του 1988 γεννηθηκα χεχεχχεχε
ΑπάντησηΔιαγραφήΩραιο κομματι!
Το κομμάτι γεννήθηκε στις 14 Ιουλίου του 1988.
ΔιαγραφήΤο άκουσα για πρώτη φορά την ημερομηνία που γράφω στο ποστ.
Τότε, βλέπεις, δεν είχαμε ακόμα τα μέσα να ακούμε τα τραγούδια από το γιουτιούμπ, την ημέρα που κυκλοφορούσαν!
Ειδικά όταν είμασταν διακοπές, το μόνο μέσον ήταν το ραδιόφωνο. Το κανονικό, όχι το διαδικτυακό.
Όντως, ωραίο κομμάτι!
Εχω κανει ραδιοφωνο, κανονικο και μου λείπει! Δυστυχως δεν μπορουσα να ζησω, καθως ημουν απλήρωτη και αλλαξα επάγγελμα. Αχ ειναι ερωτας το ραδιοφωνο.
ΔιαγραφήΦιλια
Αααααα, υπήρξαμε συναδέλφισσες λοιπόν!
ΔιαγραφήΕμένα με πλήρωναν λίγα χρήματα, αλλά είχα 3 χορηγούς στην εκπομπή, επειδή ήταν δίωρη και καθημερινή και συμπλήρωνα ένα ευπρεπές ποσό!
Βέβαια, τώρα πια έκλεισε το αυτό ραδιόφωνο, διότι το πήρε μπάλα η κρίση.
Πάντως ναι, είναι έρωτας!
Το βλεπω το σκοταδι. Λες να μαστε ξαδέρφες;
ΑπάντησηΔιαγραφήΣιγά μην είμαστε και μπατζανάκηδες...
ΔιαγραφήΣου είπα αν το νιώθεις το σκοτάδι, όχι αν το βλέπεις.
Άρα αποκλείεται να είσαι συγγενής μου!
Πόσο γλυκούλαααα……... <3
ΔιαγραφήΆι μαρή...
ΔιαγραφήΠόσο μου άρεσε όλο το κείμενο σου, η στιγμή όπως την πριγράφεις. Το δε τραγούδι απίθανο, λατρεμένο, ήταν και φρέσκο φρέσκο όταν το ακούσατε τότε.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤσιγάρο, καφές κι αυτό το τραγούδι.
Κι η εποχή που έίμασταν όλοι δυνατοί. Στα νιάτα μας δλδ
Εγώ το '88 ήμουν 28 χρονών, με την κόρη στα 4 και τον γιό αγέννητο. Πω πω χρόνια, και λέγαμε πως είχαμε δυσκολίες :-)))
να χαίρεσαι την ξαδέρφη σου
τα φιλιά μου και στις δυό σας
Μιλ μερσί!
ΔιαγραφήΉταν φρεσκότατο. Είχε κυκλοφορήσει μόλις στις 14 Ιουλίου του 1988.
Αααα, είμεθα εντελώς συνομήλικες. Κι εγώ συμπλήρωσα τα 28 τον Οκτώβριο του 1988!
Η Μαρίνα που ήταν εκεί, δεν ήταν εξαδέλφη μου.
Ήταν παλιά συνάδελφος και φίλη, η οποία εδώ και 15 χρόνια διαμένει πλέον στον Καναδά.
Και φυσικά εκείνη η Μαρίνα δεν ήταν η Μαρίνα Ζέας, η οποία πιο πάνω κάνοντας χιούμορ αναρωτιέται αν θα υπήρχε περίπτωση να είμαστε εξαδέλφες, αλλά δεν είναι καθόλου συγγενής μου!
Έχω μια εξαδέλφη, όμως τη λένε Μαίρη.
Οπότε θα χαίρομαι την εξαδέλφη Μαίρη!
Κίσιζ Φις Άι!
Λάθος μου 27 ήμουν, το 1961 τον Μάρτιο στις 6 γεννημένη :-)))
ΔιαγραφήΑαααααα σε περνάω 5 μήνες και 4 ημέρες και για να είμαι πιο ακριβής, 155 ημέρες!
ΔιαγραφήΠερπάτησα στα βήματά σου. Αφουγκράστηκα τις ανάσες σας. Αποτύπωσα τις σκιές σας τη νύχτα κάτω απ τα αστέρια. Τους χτύπους της καρδιάς σας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΓιατί μερικές φορές Αρτίστα νιώθουμε ότι δεν υπήρξαμε νέοι; Να είναι εκεί το σκοτάδι που ζητάς άραγε; Αυτό το όμποε! Μαγικό, παράξενο, ιδιαίτερο.
Ταξίδεψα στην αναπόλησή σου καλή μου φίλη.
Και νιώθω ευγνωμοσύνη για αυτό.
Την καλησπέρα μου.
Γιατί νιώθουμε ότι δεν υπήρξαμε νέοι;
ΔιαγραφήΕίναι επειδή έχουν περάσει τριάντα με σαράντα χρόνια από τότε και δεν το θυμόμαστε!
Άσε που δουλεύαμε και ταυτόχρονα μεγαλώναμε και μωρά και κάναμε και τα οικιακά μας!
Άμα ήμασταν τίποτα εύποροι και αραχτοί, με ταξίδια και διασκεδάσεις αλλεπάλληλες, μια χαρά θα το θυμόμασταν.
Αλλά, βλέπεις, ήμασταν άνθρωποι του μόχθου!
Όχι κύριε Πιτ μου. Το σκοτάδι δεν το ζητάω, απλώς το νιώθω να κρύβεται στο τραγούδι, σε κάποιους στίχους του...
Ναι, μα μου είχε κάνει εντύπωση, γιατί σπάνια συναντά κανείς όμποε σε ένα ποπ άσμα.
Κι εγώ ευχαριστώ για την παρέα σε αυτή την αναπόλησή μου!
Καλό βράδυ κύριε Πιτ!
Τρομερό κομμάτι!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕγώ το '88 ήμουν αγέννητη.
Αλλά! Σκέψου, βόλτα νύχτα, να χαζεύεις τη θάλασσα και να ακούς τέτοιες μουσικάρες.
Ότι πρέπει για να ξεθολώνει το μυαλό και να χαλαρώνει η ψυχή.
Ματς μουτς Αρτίστα μου!
Όντως ανήκει στις μουσικάρες το κομμάτι!
ΔιαγραφήΑχ ναι, το ξέρω ότι ήσουν αγέννητη!
Αλλά, ευτυχώς, κάποιες μουσικές μένουν και για τις επόμενες γενιές!
Κίσιζ Μαρίνα!
Επιβεβαιωμένο. Είμαστε συγγενείς!
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο κομμάτι αγαπημένο.
Καλό απόγευμα!
Μάλλον έτσι είναι.
ΔιαγραφήΣκέπτομαι, μάλιστα, να σε χρίσω εξάδελφο!
Καλημέρα Αείποτε!
Κλείσαμε. Πρώτα θέλεις, δεύτερα ή τρίτα;
ΔιαγραφήΚαλό Ξημέρωμα :)
Να πούμε δεύτερα. Ότι ήταν πρώτα ξαδέλφια οι πατεράδες μας.
ΔιαγραφήΝομίζω είναι καλό.
Καλό Σαββατοκύριακο Αείποτε!
To όμποε δεν το είχα αντιληφθεί, αν και ήταν απ' τα αγαπημένα μου άσματα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΈνα σκότος το διακρίνω, πάντως.
Συγγενείς εξ αίματος μπορεί να μην είμαστε, αλλά οι βίοι και οι αναμνήσεις μας συγγενεύουν.
Οι φίλοι εν τω μεταξύ που συνόδευαν τους πρωινούς μου καφέδες, είναι πλέον σε φάση: "άλλος για Χίο τράβηξε κι άλλος για Μυτιλήνη.
Οπότε, έμεινα αμανάτι με το όμποε.
Και το έρεβος.
Ευχαριστώ για το φλας μπακ στα παλιά καλοκαίρια. Τέλεια ήταν ♥
Κι όμως, είναι όμποε το πνευστό που ακούγεται!
ΔιαγραφήΈχει αρκετό σκοτάδι.
Παίζει και να σε χρίσω και εσένα εξαδέλφη μου.
Εμένα η μία μόνο τράβηξε για Χίο. Οι υπόλοιποι έχουν πάει Πάτρα, Χανιά, Σικάγο, Καναδά, τρεις στον άλλο κόσμο και, τα τελευταία δύο χρόνια, η Μαρίνα Ζέας στο Βερολίνο. Επίσης στο Βερολίνο είναι κι ο Άρης, αλλά μάλλον τον Απρίλιο θα επιστρέψει Ελλάδα. Οπότε δεν πιάνεται...
Πιθανολογώ ότι θα ακολουθήσουν κι άλλα φλας μπακ, διότι τώρα που γερνάω, όλο τα παλιά πάω και θυμάμαι...
Κίσιζ Μαρία Κανελλάκη!
Τι καθεσαι και θυμασαι τωρα?Ανακατευεις σκοταδια καφεδες καλοκαιρια ολα μαζι ενας αχταρμας.Παρεπιπτοντως το τραγουδιγαματο.και συγγενεις μην ελπιζεις δεν θα γινουμε διοτι τα παιδια μου τα παντρεψα.και εσυ επισης.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ καλός ο μύλος όλα τα αλέθει.
ΔιαγραφήΝαι, αλλά έχεις εγγόνια και όταν αποκτήσω κι εγώ, δεν ξέρεις τι μπορεί να γίνει! Μπορεί να συμπεθεριάσουμε κάποτε!
Οπότε, ποτέ μη λες ποτέ!
Πωω-πωω… τι μου θύμισες.....
ΑπάντησηΔιαγραφήΕχω ρίξει κλάμα με αυτό το τραγούδι...Από τα πιο αγαπημένα.
Το έβαλα να παίζει και ψιλοτραγουδούσα τους στίχους (μα τους θυμάμαι ακόμα;!)
Και -τώρα καταλαβαίνω- πως για κάποιο λόγο αυτό το τραγούδι ήταν από εκείνα τα λίγα που με έκαναν να βρω την δύναμη ξανά, να επουλώσω πληγές και να προχωρήσω ξανά, παρακάτω.
(Είναι από το σκοτάδι που κρύβεται μέσα μας, που ξέρουμε πώς και καταφέρνουμε να προχωρήσουμε παρακάτω, όχι; )
Πολλά πολλά φιλούδια!
Φυσικό είναι να θυμάσαι ακόμα τους στίχους, διότι είναι με περιεχόμενο.
ΔιαγραφήΚαι δεν το λες και ευκολάκι το νόημα του τραγουδιού!
Είδες τελικά πόση επίδραση μπορεί να έχει στην ψυχή μας κάποιο άσμα;
Γι αυτό κι εγώ προτιμώ αυτά που με κάνουν να προχωράω μπροστά και όχι εκείνα που με αφήνουν στάσιμη. Εξαρτάται βέβαια κι από τη διάθεσή μου!
Κίσιζ Σμαραγδούλα!
Τώρα αν σας πω το ’88 είχα την κόρη μου ενός και το μόνο που άκουγα επί 24ωρου ήταν το κλάμα της. Έκανα εγώ το όμποε σε μια κουνιστή πολυθρόνα μπας και κοιμηθεί για να ξαποστάσω και γω η έρμη. Τι να σας πω, μεγάλες συγκινήσεις, ωστόσο ακούγοντάς το τώρα με φαντάζομαι με κόκκινο φουστάνι σ’ ένα Αργεντίνικο τάγκο!
ΑπάντησηΔιαγραφήΜπουένας νότσες αμίκα !
Τώρα που το λες, σε εκείνη την εκδρομή ήταν κι ο γιος μου μαζί μου, ο οποίος ήταν 3 χρονών, αλλά, μαζί με τα άλλα μικρά της παρέας, τα είχαμε κοιμίσει σε κρεβάτια μέσα στο σπίτι. Γι αυτό δεν έμεινε ούτε ράντζο για εμάς και κοιμηθήκαμε στην ταράτσα!
ΔιαγραφήΔεν σε ξέρω, αλλά είμαι βέβαιη ότι σου ταιριάζει το κόκκινο!
Και το ταγκό!
Μπουένος ντίας Αννίκα!
Μουσικάρες....από το μακρινό 1988, τότε που είχα 2 πιτσιρίακια, εργαζόμουνα σε ιδιωτική Εταιρεία, ο σύζυγος έφευγε το πρωϊ και επέστρεφε στις 23.00, ελεύθερος επαγγελματίας γαρ....κι έτρεχα και δεν έφτανα..Εκείνος ο ύπνος στην ταράτσα, κάτω από τον έναστρο ουρανό, με πήγε στα παιδικάτα μου, ανεπανάληπτη εμπειρία και λυπάμαι που δεν την έζησαν τα παιδιά μου...Σε φιλώ
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα, γι αυτό λέω ότι ήμασταν νέοι και δυνατοί και όλα τα προλαβαίναμε.
ΔιαγραφήΕπίσης εργαζόμουν σε μεγάλη βιομηχανία το '88, είχα βέβαια μόνο ένα παιδί, αλλά ήμουν κι ακούραστη και κάναμε και κάποιες εξορμήσεις τα Σαββατοκύριακα!
Τους ύπνους κάτω από τα αστέρια, ευτυχώς ο γιος μου τους έζησε, καθώς ο πεθερός μου κατοικούσε έξω από ένα χωριό και περνάγαμε εκεί την άδειά μας τα καλοκαίρια κι όταν είχε ζέστη πηγαίναμε στην ταράτσα και κοιμόμασταν!
Αλλά και κάμπινγκ που πηγαίναμε κάποιες φορές, έξω από τη σκηνή κοιμόμασταν. Ωραία χρόνια!
Κίσιζ Κλαυδία!
Ωραίο πράγμα να ξυπνάς το πρωί και να είσαι ξέγνοιαστη και να πιεις το καφεδάκι σου με την ησυχία σου και την αγαπημένη σου μουσική
ΑπάντησηΔιαγραφήΠράγματι Νατάσσα, δεν υπάρχει καλύτερο!
ΔιαγραφήΝομίζω ότι από το 1990 έχω να το νιώσω αυτό το "πρωί και να είμαι ξέγνοιαστη"!
Ας είναι... Δεν μπορώ να κάνω κι αλλιώς!
Αχ, τι ωραίο άσμα για το πρωινό!!! Χι,χι! Πάντως, κάποια συγγένεια, ναι, την έχουμε (ευτυχώς ή δυστυχώς;;;;).
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλημερούδια!
Αν θυμάμαι καλά, ήταν εκείνο το πρωινό που είπα ότι θέλω μια μέρα να δουλέψω σε ραδιόφωνο.
ΔιαγραφήΑυτό το έκανα πραγματικότητα 17 χρόνια μετά, αλλά δεν έχει σημασία. Αρκεί ότι το έκανα!
Ευτυχώς για μένα, διότι θα ήμουν περήφανη να σε έχω, ας πούμε, εξαδέλφη, δυστυχώς για σένα που θα είχες για εξαδέλφη μια τζαζλή, κυκλοθυμική και ψιλοξινή αρτίστα!
Καλημέρα Γούμαν!
b3JkZXJfaWQ9NjM0MjF8dHlwZT1wZXJzb25hbHxkYXRlPTIwMTUtMDktMDMgMTE6NDM6MzI=
ΑπάντησηΔιαγραφήΚοίτα να δεις τώρα, που δεν μπορώ να πάω εκεί που με στέλνεις...
ΔιαγραφήΜου βγάζει συνέχεια:
"Η αναζήτηση - b3JkZXJfaWQ9NjM0MjF8dHlwZT1wZXJzb25hbHxkYXRlPTIwMTUtMDktMDMgMTE6NDM ... - δεν βρήκε κάποιο έγγραφο.
Υποδείξεις:
Βεβαιωθείτε ότι η ορθογραφία όλων των λέξεων είναι σωστή.
Δοκιμάστε άλλες λέξεις-κλειδιά.
Δοκιμάστε πιο γενικές λέξεις-κλειδιά".
😊
Α καλα !!!! μην δινεις σημασια σου ειχα γραψει αλλά μαλλον καποιο paste έκανα απο καποιους κωδικους στη δουλειά και το εκανε επικαλυψη και δεν το πηρα χαμπαρι! οτι να ναι!!!!
ΔιαγραφήΑγγλικα δεν ξερω φιλεναδα το τραγουδι δεν ξερω τι λεει ομως απο την πρωτη φορα που το ακουσα στο ραδιοφωνο (ειμαι του ραδιοφωνου περισσοτερο)..πριν απο πολλα χρονια δεν θυμαμαι...εχει γινει ενα απο τα αγαπημενα μου..τα υπολοιπα ταρατσες παρεες εισαι τυχερη που τα εζησες..
ΑπάντησηΔιαγραφήΚατι νομιζω λεει για σκοταδι ειπες...εεε αυτο τον καιρο ειμαστε συγγενεις
Να εισαι καλα αρτιστα μου φιλω σε...θα τα πουμε...
Ναι, το ξέρουμε από πρώτο χέρι ότι είσαι του ραδιοφώνου, μιας και ήσουν κι ακροάτρια του σταθμού μας.
ΔιαγραφήΩραία, αβγατίζουν οι συγγενείς μου!
Κι εσύ να είσαι καλά Ρουλάκι!
Φιλί.
Όμποε, πως περνούν τα χρόνια, την τύχη μου μέσα..
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλό φθινόπωρο Αρτίστα μου 🌸🌸
Όμποε εντελώς όμως!
ΔιαγραφήΚαλό Φθινόπωρο και σ' εσένα Μία Πέτρα!
Για βαλε και το θρυλικο putting out fire.ετσι για να στανιαρουμε.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν βάζω παραγγελιές!
ΔιαγραφήΆσε που μόνο τρία τραγούδια μου αρέσουν από όλη τη δισκογραφία του συχωρεμένου και το Cat People ή όπως το λες Putting On Fire, δεν είναι μέσα σ' αυτά!
1988 ε;
ΑπάντησηΔιαγραφήΉμουν στην καλύτερη ηλικία και δεν το ήξερα!!!!
Υπέροχο κομμάτι.
Δεν ξέρω αν είμαστε ξαδέρφες, στην αυλή στρωματσάδα κοιμόμασταν πάντως και μετρούσαμε τα αστέρια.
Τώρα πού να κοιμηθείς έξω;
Μέσα διπλομανταλομωμένοι .
Να είσαι καλά και φιλάκια πολλά
Χμ, εμένα πάντως το 1988 και το 1989 ήταν τα δύο ωραιότερα χρόνια της ζωής μου, μέχρι σήμερα.
ΔιαγραφήΚοίτα, αν το ψάξουμε κάποτε, όλο και κάποια συγγένεια μπορεί να έχουμε σε βάθος χρόνου!
Ευτυχώς προλάβαμε τον ύπνο κάτω από τα αστέρια!
Κίσιζ Ρένα Χριστοδούλου!
Αναρωτήθηκα που είναι η Μαρίνα σήμερα. Ευτυχώς την ανακάλυψα στα σχόλια, ένιωσα τον συνδετικό σας κρίκο :)
ΑπάντησηΔιαγραφή... κανένα σκοτάδι δεν ένιωθα... μια ψύχρα μόνο... μια παγωνιά και απάθεια που με υπνώτιζε...
Αυτά τι άλλα νέα;
σε φιλώ
Ααααααα χωρίς σκοτάδι, συγγένεια γιόκ!
ΔιαγραφήΔεν πειράζει!
Άλλα νέα; Μπααααα... Τα ίδια, τα γνωστά!
Κίσιζ Μάνια!
Να με πάλι ως η μεγάλη καθυστερημένη στον σχολιασμό παρά τρίχα θα έχανα όλην αυτή την "γλυκιά" αναπόληση!
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο 88 ε; Στον δεύτερο μου γάμο με 4 ετών αγοράκι και βρέθηκα με τρία παιδιά από διαφορετικούς γάμους να πλακώνονται στο σπίτι... Και δουλειά σκηνογραφική έντονη, αλλά και όμορφες ανάπαυλες με τον β΄σύζυγο!
Το τραγούδι αγαπημένο και(ευτυχώς) δεν με έχωσε στην τότε μουντάδα γιατί το τώρα μου, είναι δική μου πια δουλειά και δεν χωρά κανένα σκότος!
ΑΦιλάκια πολύ πολύ αγαπησιάρηκα και ηλιόλουστα!
Άντε καλέ που θα την έχανες την αναπόληση...
ΔιαγραφήΕδώ θα ήταν. Άσε που δεχόμεθα κάθε μέρα, όλη μέρα!
Ναι, ναι, το '88! Ωραία χρονιά. Αυτή και το '89 ήταν ίσως οι καλύτερες της ζωής μου! Με το στεφάνι μου και το παιδί μας και τις πάμπολλες αποδράσεις μας!
Χαίρομαι που τα βλέπεις όλα φωτεινά!
Εγώ πάλι, όσο περνάει ο καιρός τα βλέπω όλο και πιο σκούρα.
Ίσως φταίνε τα φεγγάρια και οσονούπω να μου περάσει!
Κίσιζ μαγισσούλα!
Δηλώνω συγγενής σου Αρτίστα όχι μόνο για το κρυμμένο νόημα του κομματιού αλλά και για τον Γερολιμένα!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίναι ο στενός κολπίσκος με το πιο βαθύ μπλε νερό που έχω δει. Όχι μόνο εκεί όμως αλλά και λίγο πιο κάτω, στο ακρωτήριο Ταίναρο.
Ουφ..μελαγχόλησα...
Πάλι έκλεψες την καρδιά μου.
Άντε τώρα να την πάρω πίσω...
Το ήξερα ότι θα βρω κι άλλους συγγενείς μου με αυτό το ποστ!
ΔιαγραφήΣε εκείνη την εκδρομή είχαμε πάει και στο Ταίναρο, σε μια παραλία που κάναμε 50 ώρες (που λέει ο λόγος) να κατέβουμε. Ευτυχώς ανεβήκαμε όλον αυτό τον ανήφορο αργά το απόγευμα.
Μου είχε βγει η πίστη και στο κατέβασμα και, κυρίως, στην επιστροφή, αλλά άξιζε τον κόπο!
Εννοείται ότι είχαμε χώσει τη Μαρίνα να κρατήσει στο σπίτι τα παιδάκια της παρέας! Πού να τα σέρναμε μικρά παιδιά στους γκρεμούς;
Μελαγχόλησες;
Γρήγορα φάε ένα σοκολατάκι, να έρθεις στα ίσα σου!
Μα τι σόι αρτίστα θα ήμουν αν δεν εκλεβα καρδιές;
Αν είναι να γίνουμε συγγενείς με ένα σκοτάδι,να πω στο Πλυντήριο να ρίξει την ασφάλεια! Δε θα είναι δύσκολο για την ανισόρροπη(κυριολεκτικά!τσακίστηκε χθες με το ποδήλατο,μη της πεις οτι σου το πα)
ΑπάντησηΔιαγραφήΟι φίλοι είναι η συγγνώμη του θεου για τους συγγενεις που μας έδωσε.
Που κολλάει θα μου πεις το παραπάνω που έγραψα...Ξερω εγω,θα σου πω!
--ΣαλιάγκιΤοΘελωΚιΕγωΕνανΕλληνικόΜετριοΜεΚαλήΠαρεαΚιΕναΛουκουμάκι
Θα της το πω.
ΔιαγραφήΘα της κάμω αίτημα φιλίας στο φβ και θα της το πω.
Και καφέ έχω και λουκουμάκι. Κόπιασε.
Αααααα και πού είσαι;
Μη φέρεις τη φοντανιέρα. Αγόρασα.
Και τα σπάει.
Το απαύγασμα της κομψότητας και του ντιζάιν.
Στενή συγγένεια πρέπει να έχουμε κοριτσάκι μου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜας παίρνουν μαζί τους τα προβλήματα σε ταξίδια με άγνωστους προορισμούς και φαντάζουν όλα τα όμορφα που ζήσαμε τόσο μακρινά...
Θα ευχηθώ να τα ζήσεις ξανά σε πιο ώριμη ηλικία και με άλλα ίσως μουσικά ακούσματα! Φιλιά!!!
Το ήξερα ότι θα βρω κι άλλους συγγενείς εδώ πέρα μέσα!
ΔιαγραφήΜιλ μερσί Μαίρη!