Εξήλθε του δωματίου της...

...φορώντας, μέσα στο καταχείμωνο, την καλοκαιρινή αέρινη ρόμπα της, αυτή με τις στερλίτσιες και στα χείλη είχε βάλει ένα πορτοκαλί κραγιόν. 

Τραγουδούσε το "Μαρία με τα κίτρινα, ποιον αγαπάς καλύτερα, ποιον αγαπάς καλύτερα, τον άνδρα σου ή τον γείτονα". 

Κάθισε στην πολυθρόνα σκηνοθέτη της κουζίνας και αναφώνησε: "Τις έθαψα κι αυτές!". 

Εννοούσε την κατά πέντε έτη νεώτερή της αδελφή Βαρβάρα (σ.σ. χαϊδευτικά την αποκαλούσαμε Ρούλα), την οποία και χάσαμε την 1^η Δεκεμβρίου 2018, μετά από πολύμηνη μάχη με τον καρκίνο και την κουνιάδα της τη Φεβρωνία (σ.σ. γνωστή στους παλαιότερους επισκέπτες του παρόντος ιστολογίου και ως θεία Φεβρωνία), επίσης πέντε έτη νεότερη από τη μητέρα Θεοδοσία, η οποία Φεβρωνία έπαθε ανακοπή αργά τη νύχτα της 1^ης Ιανουαρίου 2019, προφανώς από το πολύ χοιρινό με κάστανα που έφαγε το μεσημέρι της ιδίας ημέρας, όπως διατείνεται ο εξάδελφός μου και ανιψιός της και μοναδικός κληρονόμος των ελαχίστων υπαρχόντων της εκλιπούσης, μιας και η ίδια δεν είχε παιδιά. 

Αρτίστα του βωβού: Τι λόγια είναι αυτά μητέρα; Χάσαμε δύο πολυαγαπημένα πρόσωπα. Πώς μπορείτε και λέτε τέτοια πράγματα; 

Θεοδοσία: Εντάξει, αλλά τις έθαψα κι αυτές! 

Ατβ: Εδώ θάψατε κοτζάμ Επίτιμο, οι θείες θα σας γλίτωναν; 

Θ: Μμμμμμμμ… Απροπό, εσύ ποια είσαι; 

Ατβ: Η κόρη σας είμαι. 

Θ: Κλείσε πια αυτό το μαραφέτι (σ.σ. εννοώντας το ραδιόφωνο). Τι χαζό τραγούδι είναι αυτό που παίζει; Ποια θα ’θελε καλύτερα να τη λέγανε Μαρία και να ήταν ράφτρα μες τη Κοκκινιά; 

Ατβ: Μη σας πω ακόμα κι εγώ θα το προτιμούσα τελευταίως… 

Θ: Η Μαρία με τα κίτρινα είναι καλύτερο τραγούδι. Πόσες κοπέλες είστε εδώ; 

Ύστερα από αυτή τη διεξοδική συζήτηση, επέστρεψε και πάλι στο δικό της σύμπαν, μη έχοντας καμία επαφή με την πραγματικότητα. 

Και κάπως έτσι έφυγε για εμάς ο παλιός ο χρόνος και ήλθε ο καινούργιος. 

Με την απώλεια δύο πολυαγαπημένων μας προσώπων. 

Κατά τα λοιπά, ο Άγιος Βασίλης δεν μου έφερε το βιβλίο της Μαρίας της Κανελλάκη, που του είχα ζητήσει. 

Αντ’ αυτού μού το έστειλε κάποιο πολύ προσφιλές μου πρόσωπο, που όμως θέλει να διατηρήσει την ανωνυμία του. 

Ευχαριστώ θερμώς, γι ακόμα μία φορά το 

προσφιλές μου πρόσωπο! 

I 💖prosfiles prwsopo! 

Βέβαια, μ’ αυτά και μ’ εκείνα, έχω προλάβει να διαβάσω μόνο μέχρι την 20^η σελίδα κι είμαι σε μια παράγραφο που λες και έχει γραφτεί για μένα και τη μητέρα Θεοδοσία.

Τι έγινε αγαπητέ Άγιε Βασίλη; Είδες το δώρο που μου έστειλαν κι έχασες τα λόγια σου; Χο, χο, χο! 

Και σ’ αυτό το σημείο να πω ότι η βασιλόπιτα που έφτιαξα εφέτος, δεν κάηκε, ως εκ θαύματος! 

Δια του λόγου το αληθές, παραθέτω φωτογραφία! 

Άντε λοιπόν, να ζήσω να τις θυμάμαι. 

Και τις εκλιπούσες, αλλά και την επιτυχημένη βασιλόπιτα!