Σάββατο 30 Αυγούστου 2025

Η σχέση μου...

...με τον Edge εξελίχθηκε σε μία πάρα πολύ παθιασμένη κατάσταση. 
Πήγαινα κοντά του καθημερινά (εκτός Σαββάτου και Κυριακής) κι Εκείνος με αγκάλιαζε και μου έκαιγε τα σωθικά. Στην κυριολεξία όμως. 
Το πάθος που υπήρχε μεταξύ μας, με έκανε τόσο ευτυχισμένη, που συνέχεια τραγουδούσα. 

Τραγούδια όπως το "Κάψε, Κάψε" σε εκτέλεση Κατερίνας Κούκα:

   

Και το "Πήρε Φωτιά Μια Καρδιά", σε εκτέλεση Πάνου Γαβαλά:

   

Και το "Καίγομαι, Καίγομαι", ρεμπέτικο του 1951, σε εκτέλεση Στέλλας Χασκίλ – Τάκη Μπίνη:

   

Και το "Καίγομαι και Σιγολιώνω" σε εκτέλεση Δημήτρη Υφαντή:

   

Αλλά και το "Καίγομαι, Καίγομαι (ρίξε κι άλλο λάδι στη φωτιά)" σε εκτέλεση Πίτσας Παπαδοπούλου:

   

Όπως επίσης και το "Καίγομαι" σε εκτέλεση Μάκη Χριστοδουλόπουλου:

   

Φυσικά από τη λίστα δεν θα μπορούσε να λείψει το "Με Καις" σε εκτέλεση από τη Λαίδη Άντζελα Δημητρίου:

   

Κάπως έτσι περνούσαν οι ημέρες με τον Edge! Μέσα στη χαρά, την ευτυχία και τα τραγούδια! 

Στο μεταξύ η Γεωργία (φίλη και συμμαθήτρια από την πρώτη γυμνασίου) είχε αναλάβει την επιχείρηση "απόλυτα βαμβακερό σουτιέν για την αρτίστα", διότι δεν επιτρεπόταν να φορέσω κάτι άλλο. 
Και είχε ξαμοληθεί στα νοτιοανατολικά προάστια, γυρνώντας όλα τα εσωρουχάδικα. 

Ξαφνικά, εκεί που όλα ήταν σε φάση τσιριμπίμ-τσιριμπόμ, από την 6η ακτινοθεραπεία και μετά εμφανίστηκε μια κόπωση. Είπα στον ακτινοθεραπευτή-ογκολόγο "Νιώθω βαθύτατα κουρασμένη. Γιατί;" και μου απάντησε "Αγαπητή μου αρτίστα, ερχόσαστε κάθε μέρα εδώ και σας καίμε ιστούς. Πώς θέλετε να νιώθετε;". 

Meanwhile η Γεωργία κατέβηκε στα εσωρουχάδικα του κέντρου των Αθηνών, για το απόλυτα βαμβακερό σουτιέν. Τίποτα.

Όλο αυτό με τις ακτινοθεραπείες ήταν κάπως δύσκολο, επειδή ήμουν μόνη στο πατρικό μου. Όσο για τις 4 τελευταίες, που ήταν πιο δυνατές, δεν είχα το κουράγιο να βγω από το ταξί για να μπω στο σπίτι. 
Αν όμως εξαιρέσεις την κόπωση, τα εγκαύματα, την ατοπική δερματίτιδα, τις φλεγμονές και τις αντιβιώσεις για τις φλεγμονές, η ζωή μου κυλούσε πάρα πολύ ευχάριστα! 

Και επιτέλους η Γεωργία βρήκε το απόλυτα βαμβακερό σουτιέν κάτω στον Πειραιά, στα Καμίνια!
Κι έφερε η Όλγα τη διάσημη σπιτική λεμονάδα που φτιάχνει και το κάψαμε οι τρεις μας!

Έτσι όμορφα ολοκληρώθηκαν οι ακτινοθεραπείες την Παρασκευή 13 Οκτωβρίου 2023. 
Εκείνη την ημέρα αποχαιρέτησα τον Edge με δάκρυα στα μάτια, τον ευχαρίστησα που ήταν τόσο καλός μαζί μου, του είπα πως ζήσαμε μια όμορφη ιστορία έρωτα, αλλά είμαι πλέον γραία και δεν μπορώ να ζήσω ξανά μια τόσο παθιασμένη κατάσταση, οπότε δεν θα ήθελα να χρειαστεί να τον ξαναδώ, ευχαρίστησα και αποχαιρέτησα τους τεχνολόγους, τους άφησα ένα μεγάλο κουτί με νεγράκια, και έφυγα. 

Η συνέχεια μια άλλη μέρα… 


#ενδέκατη_πίστα 
#το_κάψαμε_και_σήμερα 
#burn_them_all

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.