Οι πληγές...

 ...έκλεισαν, τα χρώματα ξέβαψαν και ήμουν έτοιμη να περάσω την επόμενη πίστα. Γιατί εγώ, βλέπεις, δεν σταματώ ποτέ. Συνεχώς θέλω να περνάω πίστες!

Μετά από μία ενδελεχή έρευνα για το πού βρίσκεται ο καλός ο γραμμικός επιταχυντής, ο ορθόδοξος και παίρνοντας γνώμες από γνωστούς που είχαν κάνει ακτινοθεραπείες, αλλά και κοιτάζοντας τις ιστοσελίδες των νοσοκομείων, για να βλέπω φωτογραφίες των επιταχυντών τους, αποφάσισα να απευθυνθώ σε νοσοκομείο των νοτίων προαστίων, που είναι και πιο κοντά στο πατρικό μου, άρα θα πλήρωνα λιγότερα στο ταξί που θα με πηγαινοέφερνε καθημερινά (εκτός Σαββάτου και Κυριακής), άσε δε που είχαν και τον κορυφαίο γραμμικό επιταχυντή Edge, που έδειχνε πανέμορφος στο site. Και όπως γνωρίζεις, αγαπητό ημερολόγιο, η αισθητική για μένα είναι το παν!

Τους έκανα ένα τηλεφώνημα ένα πρωί και μου έκλεισαν ραντεβού για το ίδιο απόγευμα.

Πήγα, συνάντησα τον ακτινοθεραπευτή-ογκολόγο, που θα όριζε τις θεραπείες μου, εκείνος είδε όλο το ιστορικό μου πολύ προσεκτικά, με εξέτασε κλινικά και μου είπε ότι θα κάνω είκοσι ακτινοθεραπείες, εκ των οποίων οι τέσσερις τελευταίες θα ήταν ακόμα πιο δυνατές από τις υπόλοιπες. 

Εντάξει, του είπα. Και τον ρώτησα πόσο θα μου κοστίσει η ιστορία αυτή.

Μου είπε την τιμή η οποία ήταν το 1/7 από εκείνη που μου ζήτησαν στα βόρεια προάστια.

Πότε ξεκινάμε, τον ρώτησα, αύριο Παρασκευή το πρωί έρχεστε για πρόβα τζενεράλε και τη Δευτέρα ξεκινάτε, μου απάντησε.

Την επόμενη ημέρα ήμουν στην ώρα μου για την πρόβα.

Θα γινόταν στο 5^ο υπόγειο του νοσοκομείου,  στον αξονικό τομογράφο. 

Με τοποθέτησαν εκεί, μου έριχναν κάτι δεσμίδες φωτός, κάτι δεν τους άρεσε, με τοποθέτησαν λίγο πιο πέρα, πάλι επάνω μου τα φώτα, χάρηκαν με την καινούργια τοποθέτηση και μου έκαναν τατουάζ.

Πέντε πανέμορφες τελίτσες με μαύρο μελάνι. Τρεις μπροστά και δύο στα πλάγια, τη μια εκ δεξιών και την άλλη εξ ευωνύμων!

Ένιωσα χαρά μεγάλη για τα καινούργια μου τατουάζ , δηλαδή ακόμα νιώθω χαρά μεγάλη που έχω τις τελίτσες μου!

Μετά ήλθε η ώρα της πρόβας. Τοποθέτησαν ένα τάμπλετ 8" μπροστά στα μάτια μου. Το τάμπλετ έδειχνε ένα πράσινο πεδίο, που στο επάνω μέρος του είχε μια οριζόντια γραμμή. Στην κάτω μεριά υπήρχε κι άλλη μία οριζόντια γραμμή.

Οι κανόνες του παιχνιδιού είχαν ως εξής: Η κάτω γραμμή ήταν η αναπνοή μου. Εγώ έπρεπε να εισπνεύσω μέχρι η αναπνοή μου να ακουμπήσει στην πάνω γραμμή και να κρατήσω αυτή την αναπνοή για να μη χωρίσουν οι δύο γραμμές, μέχρι να μου πουν ότι μπορώ να αναπνεύσω κανονικά.

Ξεκίνησε το παιχνίδι, κράταγα την αναπνοή μου για 30 δευτερόλεπτα και μετά την κράτησα για 40 δευτερόλεπτα.

Αυτό γίνεται για να απομακρυνθεί το περισσότερο δυνατόν η περιοχή που πρόκειται να ακτινοβοληθεί από την καρδιά και τους πνεύμονες, ούτως ώστε να μην καούν κι αυτά.

Οι τεχνολόγοι μού είπαν ότι το έκανα τέλεια και πολύ χάρηκαν με τις επιδόσεις μου! Και ήταν φυσικό, διότι όταν κάτι μου αρέσει, το κάνω τέλεια!

Δώσαμε ραντεβού για τη Δευτέρα το πρωί, για να ξεκινήσω τις ακτινοθεραπείες.

Η πίστα της πρόβας ήταν εξαιρετικά καλή και την πέρασα με μεγάλη επιτυχία!

Ήμουν πανέτοιμη και πολύ χαρούμενη και περίμενα με λαχτάρα την επόμενη πίστα, η οποία θα είχε τρομερό ενδιαφέρον (ήμουν σίγουρη γι αυτό)!

 
Η συνέχεια μια άλλη μέρα…
 
#ένατη_πίστα
#γραμμικός_επιταχυντής

#φο_μι_τσιν_ανασαίνεις