Είπα...

...το μεγάλο "ναι" στην πρόσκληση της Μαρίας Γ. από το βλογ Φεύγουμε και συμμετείχα στο πρότζεκτ Bloggers talking challenge # 2,

που ξεκίνησε η φίλτατη Κατερίνα, από το ιστολόγιό της το Pause Blog.

Σκοπός του πρότζεκτ είναι να γνωριστούμε λίγο καλύτερα, ένα κάτι σαν ασμπέτε, μέσα απ' τις απαντήσεις που δίνουμε στα θέματα που τίθενται. 

Μιλ μερσί για όλο αυτό Κατερίνα! 

(Για όποιον/α ενδιαφέρεται να διαβάσει τις προηγούμενες συμμετοχές, υπάρχουν εδώ).

※

Ήταν, που λες, μια εποχή που βαριόμουν να διαβάσω κάτι πέραν των τεσσάρων γραμμών (άντε πέντε το πολύ) και είχα αρχίσει να κάνω έρευνα στη βλογογειτονιά για να βρω κανένα βλογ με μικρά ποστ, όταν ο δρόμος με έβγαλε στον Ολίγιστο. 

"Εδώ είμαστε, λίγα λόγια και καλά" σκέφτηκα και έμεινα. 

Αργότερα διαπίστωσα πως το ίδιο άτομο είχε (το έχει ακόμα) άλλο ένα βλογ, όπου υπέγραφε ως αείποτε και έγραφε περισσότερες γραμμές, αλλά μου είχε περάσει κάπως η βαρεμάρα εκείνου του μήνα κι έτσι έμεινα και εκεί. 

Τον συμπάθησα από την πρώτη στιγμή, καθώς είναι ευγενικός και ήπιων τόνων άνθρωπος και με τον καιρό ανακάλυπτα αρκετά κοινά μεταξύ μας.

Ώσπου μια μέρα, στις 15 Οκτωβρίου 2019, σε ένα ποστ που είχα κάνει και που αφορούσε μια μουσική κομματάρα, διαπίστωσα ότι ένιωθε στο άσμα το σκοτάδι που κρυβόταν μέσα σε αυτό και που το ένιωθα κι εγώ κι έτσι αποφασίσαμε να γίνουμε εξαδέλφια. 

Ακολουθεί πειστήριον δια του λόγου το αληθές:

Κι όταν κοιτάζοντας τους κανόνες του βλογοπαίγνιου είδα ότι όφειλα με τη σειρά μου να προσκαλέσω  κάποιον να συμμετέχει, αμέσως ο νους μου πήγε στον εξάδελφο, διότι εμείς στο σόι μας μέσα σκεφτόμαστε ο ένας τον άλλον, καθώς είμαστε μια αγαπημένη οικογένεια! 

Και τώρα ο λόγος στον εξάδελφο αείποτε!

※

"Όταν μία κυρία σε προσκαλεί σε ένα διαδικτυακό παιχνίδισμα είναι δύσκολο να αρνηθείς. Όταν η κυρία αυτή είναι η Αρτίστα του Βωβού τότε, το να αρνηθείς, είναι απλά αδύνατο.

Την Αρτίστα του Βωβού, και το ομώνυμο blog της, τη γνώρισα στις 14 Ιουνίου 2017 από ένα σχόλιό της σε μία εγγραφή του blog μου. Επισκέφθηκα κι εγώ το δικό της.

Γοητεύτηκα από τον ύφος των εγγραφών της και βεβαίως από το διακριτό και χυμώδες χιούμορ της. Γίναμε τακτικοί επισκέπτες ο ένας στο blog του άλλου.

Γρήγορα διαπιστώσαμε μία πνευματική και ιδιοσυγκρασιακή συνοδοιπορία. Τόσο, που σκεφτήκαμε να αποκτήσουμε και έναν βαθμό συγγενείας. Το σκεφτήκαμε, το συζητήσαμε, το αποφασίσαμε.

Γίναμε, λοιπόν, δεύτερα εξαδέλφια. Το χαρήκαμε και το υποστηρίζουμε.

Η ιστορία του blog μου.

Το blog aeipote ξεκίνησε την Τρίτη, 1 Μαρτίου 2005 και, περιέργως πως, συνεχίζεται. Τη δημιουργία του τη θεώρησα συνέχεια / συμπλήρωμα του χειρόγραφου ημερολογίου μου, που ξεκίνησα τον Νοέμβριο του 1973 και στο οποίο συνεχίζω να γράφω. Βοήθησε βεβαίως και το ότι πάντοτε είχα στην άκρη του μυαλού μου το να εκτεθώ δημοσιοποιώντας γραπτά μου. Μου δόθηκε η ευκαιρία, το τόλμησα.

Το blog aeipote πέρασε εύκολες και δύσκολες εποχές. Μετά το πρώτο μουδιασμένο ξεκίνημα ευτύχησε να ζήσει μία κανονικότητα ανάρτησης τριών εγγραφών  την εβδομάδα, τα έτη 2006 -2008, για να σταθεροποιηθεί, από το 2018 και μετά, στις πέντε (5) αναρτήσεις τον μήνα.

Μέχρι τώρα, 21 Αυγούστου 2020, έχω αναρτήσει χίλιες τριακόσιες εγγραφές. Το blog είναι προσωπικό και η θεματολογία του, ενδεχομένως, περιορισμένη. Ενδεικτικά, και με βάση κάποιες από τις χρησιμοποιούμενες ετικέτες, περιλαμβάνει, μεταξύ άλλων, αναρτήσεις σχετικές με:

·         ΑΛΟΪΣΙΟΥΣ (57)

·         ΒΙΒΛΙΑ (155)

·         ΒΟΛΤΕΣ (62)

·         ΓΛΩΣΣΑ (42)

·         ΔΙΗΓΗΜΑ (64)

·         ΕΝΥΠΝΙΟ (24)

·         ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ (68)

·         ΜΕΓΑ PROJECT Δ (15)

·         ΜΟΥΣΙΚΗ (107)

·         ΠΑΛΑΤΙΝΗ ΑΝΘΟΛΟΓΙΑ (47)

·         ΠΟΙΗΣΗ (190)

·         ΠΟΛΙΤΙΚΗ (42)

·         ΡΗΤΑ (83)

·         ΤΑ ΑΛΛΑ ΚΕΙΜΕΝΑ (17)

·         ΤΑ ΕΜΑ (83)

·         ΤΑΙΝΙΕΣ (19)

·         ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ (114)

·         LEGO (26)

·         Project Δήμητρα (15)

Πέρα από το συγκεκριμένο blog την Πέμπτη, 6 Μαρτίου 2008, και για ειδικούς λόγους, δημιούργησα ακόμη ένα blog. Το όνομά  του: oligistos. Και αυτό συνεχίζεται μέχρι σήμερα, αν και οι ειδικοί λόγοι έπαψαν να υφίστανται, μετρώντας περισσότερες από 1400 εγγραφές. 

Χαρακτηριστικό του, τα τελευταία χρόνια, τα εικονοκείμενα. Ένας συνδυασμός φωτογραφίας, πάντα δικής μου, και σύντομου κειμένου.

Πέντε τυχαία πράγματα που θα ήθελες να μάθουμε για σένα.

1.    Τυπικός (όχι τυπολάτρης), με ισχυρές ροπές προς την ταξινόμηση και την αρχειοθέτηση.

2. Κολλημένος με την Ελληνική γλώσσα, τσακωμένος με το θαυμαστικό, αλλεργικός στην "αποκατάσταση της βλάβης".

3.     Λάτρης της μουσικής, των βιβλίων, της φωτογραφίας.

4.     Συλλέκτης.

5.     Άνθρωπος δωματίου.

Ένα τραγούδι που σου δίνει δύναμη.

"The Days Of Pearly Spencer", David McWilliams

Τι σε ενοχλεί στο διαδίκτυο.

Η ευκολία με την οποία βγάζουμε κακία και κρίνουμε τους άλλους.

Γεγονότα που σε "διαμόρφωσαν" στον άνθρωπο που είσαι σήμερα.

Γονείς, παιδιά, σπουδές, επάγγελμα και, βεβαίως, αποτυχημένοι έρωτες.

Αγαπημένες σου συνήθειες.

Διάβασμα, μουσική, φωτογράφιση, Lego, συλλογές, ταινίες.

Καλοκαιρινός προορισμός.

Κανένας.

Λόγοι για να μη χάσεις το χαμόγελό σου στα δύσκολα.

Αυτοκυριαρχία, λογική, ελπίδα και το "έσο επιεικής με το βέβαιο".

Για τη συνέχεια θα ήθελα να προσκαλέσω μία αγαπητή, ιδιαίτερη και καλαίσθητη κυρία από τη Θεσσαλονίκη. Την Fish eye".