Προσωπικά...

...πιστεύω ακράδαντα, στην ύπαρξη του Άγιου Βασίλη! 

Παιδιόθεν, λοιπόν, κάθε χρόνο του στέλνω ένα γράμμα, όπου του ζητάω να μου φέρει ένα δώρο, αλλά εις μάτην. 

Προφανώς ο τύπος έχει κάποια εμπάθεια με το άτομό μου. Δεν το εξηγώ διαφορετικά! 

Διότι είμαι ένα πάρα πολύ καλό παιδί, καθ’ όλη την διάρκεια του έτους. Σχεδόν. 

Και αυτά που ακούγονται κατά καιρούς για εμένα, είναι λασπολογίες και διαβολές εις βάρος μου, από ανταγωνιστές του κλάδου μου. 

Αλλά αυτός, τίποτα. Μέχρι σήμερα, ένα δώρο δεν μου έχει φέρει, της δόλιας. 

Παρόλα αυτά, δεν το βάζω κάτω και θα του ξαναστείλω γράμμα! Το έχω ήδη γράψει και το παραθέτω. 

Αγαπητέ Άγιε Βασίλη, 

Υγείαν έχω (λέμε τώρα...) και το αυτό επιθυμώ και δι’ υμάς. 

Έρχομαι, για ακόμα μία φορά, να σου ζητήσω η βαριόμοιρη ένα δώρο, διότι καημό το έχω να βρω κάποια χρονιά κάτω από το χριστουγεννιάτικο δένδρο ένα κουτί, μια σακούλα ή έστω ένα πράσινο φύλλο βρε αδερφέ, που να γράφει το όνομά μου. 

Κάθε φορά, μαζεύεται την Πρωτοχρονιά όλη η οικογένειά μου και όλοι παίρνουν με λαχτάρα τα κουτιά τους και ξετυλίγουν γεμάτοι χαρά τα γυαλιστερά και χρωματιστά περιτυλίγματα με τους τεράστιους φιόγκους κι εγώ κάθομαι σε μια γωνίτσα στον καναπέ και κοιτάω, σαν το κοριτσάκι με τα σπίρτα, την ευτυχία στα πρόσωπα των οικείων μου κι ένα δάκρυ κυλάει αργά-αργά από το αριστερό μου μάτι και κάνω βουβό πόνο για να μην ενοχλήσω τη χαρά των υπολοίπων. Τέτοια καλοσύνη, λέμε, έχω η γυναίκα! 

Και τώρα που σου ανέφερα το δράμα που ζω κάθε χρόνο, μήπως και σε συγκινήσω, που δεν το βλέπω να γίνεται, ας περάσω στο δια ταύτα. 

Θα ήθελα να μου φέρεις το καινούργιο βιβλίο της Μαρίας της Κανελλάκη, το οποίο φέρει τον τίτλο "Βίοι αγρίων και αδέσποτων αγίων" και που μπορείς να το βρεις εδώ. 

Σε αυτό το σημείο, να περάσουμε στην ερώτηση που μου θέτεις κάθε φορά. Με ρωτάς λοιπόν: "Ήσουν καλό παιδί εφέτος Αρτίστα;".
Και σου απαντώ:
Τι πάει να πει αν ήμουν καλό παιδί εφέτος; 

Ναι, ήμουν καλό παιδί...

Σε γενικές γραμμές...

Τι περισσότερες φορές...

Εντάξει. Μια στο τόσο... 

Κοίτα... Άστο, μην το κουράζουμε... Θα το πάρω μόνη μου. 

Πάντως για την περίπτωση που, τελικά, σκέφτεσαι να μου φέρεις το βιβλίο, δεν πρόκειται να σε ευχαριστήσω εκ των προτέρων, διότι είδα την προκοπή μου και τις προηγούμενες φορές που το έκανα. 

Και κλείνω εδώ αυτό το ευγενέστατο γράμμα, αποστέλλοντας τα δέοντα στη σύζυγό σου, τα παιδιά σου, τους βοηθούς σου, τους τάρανδούς σου και τα κέρατά τους. 

Με εκτίμηση (καλά, μην το δένεις και κόμπο αυτό...), 

Αρτίστα του βωβού