Και αφού καλόπιασα...

...την χθεσινή Τρίτη και όσο περιμένω να αποδώσει καρπούς το καλόπιασμα, μπορώ, επιτέλους, να ασχοληθώ και με κάτι σοβαρό, όπως είναι η τοποθέτηση του άβατάρ μου μέσα σε κορνίζα!

Όλα ξεκίνησαν όταν η Μία είχε μια ιδέα-πρόταση: 

Μετά η Λυσίππη έτεινε χείρα βοηθείας: 

Ύστερα ήταν θέμα χρόνου, να πάρει το ζήτημα τον δρόμο για την υλοποίηση. 

Και, όπως υποσχέθηκα στη Λυσίππη, 

ήδη έχω ενημερώσει την ληξίαρχο του ΜΠΛΟΓΚΕΡΣ-ΚΕΠ, 

την Άιρις, 

να την ειδοποιήσει.

Εν τω μεταξύ, επεσκέφθην πολλούς κορνιζάδες και δοκίμασα διάφορες κορνίζες, αλλά η μία μου ξίνιζε κι η άλλη μου βρώμαγε. 

Π.χ. αυτή μου φαινόταν άχρωμη, 

αυτή δεν θα ήταν εύκολη στο καθάρισμα, 

αυτή δεν ταίριαζε με το χρώμα των μαλλιών μου, 

αυτή ήταν μεταλλική και δεν την ήθελα, 

αυτή με έδειχνε χλωμή, 

αυτή δεν είχε ωραίο χρώμα, 

αυτή ήταν πολύ μπομπέ, 

αυτή πολύ σκουρόχρωμη και 

αυτή δεν ταίριαζε με τα χρώματα του βλογ. 

Τελικά, καμία δεν ήταν σαν κι εκείνη που είχα βρει 

στον κορνιζά της Μαρίας Κανελλάκη… 

Μόνο που έβγαινε σε μικρότερο μέγεθος από ότι ήθελα, με αποτέλεσμα να μην χωράει καλά το άβατάρ μου και να μην φαίνεται η μύτη του καρέ μαλλιού μου. Και όλοι γνωρίζουν πόσο σημαντική είναι η μύτη του καρέ για μια αρτίστα του βωβού! 

Όμως την τελευταία στιγμή, πριν εγκαταλείψω την προσπάθεια, μου ήλθε η αναλαμπή: "Τι το έχω το φώτοσοπ;", σκέφτηκα! 

Οπότε πήρα την κορνίζα και την επεξεργάστηκα καταλλήλως, την έκοψα, την έραψα, τη μάκρυνα, την κόντυνα και το αποτέλεσμα είναι το κορνιζαρισμένο, πλέον, άβατάρ μου! 

Θαυμάστε το άφοβα! 

ΥΓ. Επιτέλους δε, κορνιζάρισα και τοποθέτησα στο σάιδμπαρ και την ειδοποίηση ότι το παρόν κατάστημα δεν διαθέτει POS. Διότι πώς θα έβαζα την ειδοποίηση χωρίς κορνίζα; Δεν μπορούσα… Είναι θέμα στυλ. Αντιλαμβάνεσθε…