Και τώρα που...

...εξέπνευσε ο Οκτώβριος (ο οποίος θα ήταν πολύ πιο εύηχος εάν είχε "Μ"), ας κάνω μια ανασκόπηση όσων συνέβησαν κατά τη διάρκειά του. 

Μετά την αφαίρεση των δοθιήνων από το ακτινοβολημένο το μισό βυζί, περίμενα να φύγουν τα ράμματα. Και έφυγαν. Αλλά οι κόμποι τους έμειναν. Περίμενα και περίμενα, τίποτε αυτοί. Εκεί. 

Να μένουν και να επιμένουν. Περήφανοι, αγέρωχοι και καμαρωτοί. 

Ώσπου βαρέθηκα, πήρα το τσιμπιδάκι των φρυδιών και τους αφαίρεσα βιαίως, για να μάθουν να φέρονται. 

Λίγες ημέρες μετά, πήγα στους αγαπημένους μου παθολογοανατόμους του ευάερου και ευήλιου νοσοκομείου που γιατροπορεύομαι και μου έδωσαν τις βιοψίες. 

Στο καπάκι πήγα στο γραφείο του χειρουργού, τις έδειξα, τις κοίταξε και απεφάνθη: "Τελικά ήταν δοθιήνες". Τι τελικά; τον ρώτησα, δηλαδή αρχικά τι θα μπορούσε να είναι; Κακοήθεια, μου απάντησε. Μα γιατί, του λέω, πόσοι καρκίνοι αντιστοιχούν κατ' άτομο; Όσοι δεν φαντάζεσαι, μου είπε. 

Και μετά από αυτή την αισιόδοξη κουβεντούλα, χαιρετηθήκαμε και έφυγα. 

Στο μεταξύ, στις 23 του μήνα συμπλήρωσα τα 65 έτη παρουσίας μου στον πλανήτη Γη. 

Μαζευτήκαμε οι κολλητές, έσβησα τα κεράκια, αυτές τσάκισαν την τούρτα σοκολάτα κι εγώ απλώς έβλεπα, καθώς απέχω από τα γλυκά. 

Δεν πέρασα καθόλου καλά στα γενέθλιά μου. Πώς να είναι ωραία χωρίς γλυκό; 

Στις 29 του μήνα είχα ραντεβού για την εξαγωγή δύο δοντιών. Οι εξαγωγές εστέφθησαν με μεγάλη επιτυχία και με δυο πόνους. Έναν για κάθε δόντι! 

Meanwhile από τις 24 του μήνα, έβλεπα στο αριστερό μάτι μια τριχούλα και κάτι τελίτσες σπαρμένες γύρω από την τριχούλα και κάτι σαν σφήνες που άλλοτε ήταν χρώματος ανθρακί κι άλλοτε λευκές και λαμπερές. 

Η τριχούλα, κάποια στιγμή, πάχυνε και έγινε σαν κλωστή, οπότε και έκλεισα ραντεβού στην οφθαλμίατρο. 

Στις 30 του μήνα, λοιπόν, πήγα και μου έκανε, εκτός των άλλων, μια πολύ ενδιαφέρουσα εξέταση που ονομάζεται βυθοσκόπηση ανοιχτής κόρης και διαπίστωσε ότι έχω αποκόλληση υαλοειδούς. 

Και μου είπε ότι εάν υπάρξουν αλλαγές, δηλαδή αν η κλωστή γίνει κουβάρι ή αν οι σφήνες και οι τελίτσες αυξηθούν, τότε να επικοινωνήσω μαζί της, διότι ίσως να έχει γίνει αποκόλληση του αμφιβληστροειδούς, οπότε θα χρειαστώ επειγόντως επέμβαση, αλλιώς κινδυνεύω να πάθω την τύφλα μου. 

Γύρισα σπίτι οδηγώντας με το αριστερό μάτι κλειστό, καθώς μετά την εξέταση όλα ήταν χρωματιστά, αλλά και θαμπά και δεν έβλεπα. Ευτυχώς δεν είχε κίνηση και δεν συνέβη κανένα απρόοπτο. Το μάτι ξεθόλωσε στις 11 το βράδυ. 

Στο μεταξύ ενημέρωσα, μέσω Viber τον νεαρό απόγονό μου για τις εξελίξεις. Ακολουθεί η συνομιλία των γραπτών μηνυμάτων: 

Μετά από αυτό, τηλεφωνηθήκαμε και αφού πρώτα γελάσαμε μέχρι δακρύων για τη γραπτή συνομιλία, του είπα εκτενώς τα καθέκαστα. Και για την οδήγηση με το ένα μάτι κλειστό. 

Χαράματα της 31ης του μήνα και ενώ ψάχνω πότε είναι να περάσω ΚΤΕΟ το αυτοκίνητο, τρώω μια φλασιά του τύπου "Πότε θα πρέπει να ανανεώσω το δίπλωμα οδήγησης;" Κοιτάζω το δίπλωμα και διαπιστώνω ότι είχε λήξει την ημέρα των γενεθλίων μου! 

Τουτέστιν όταν πήγα οδοντίατρο οδηγούσα παράνομα. Και οφθαλμίατρο όταν πήγα, επίσης οδηγούσα παράνομα και με το ένα μάτι κλειστό στην επιστροφή. Άψογα! 

Μπήκα ευθύς αμέσως στη σχετική σελίδα του gov.gr και ξεκίνησα τις διαδικασίες. 

Εννοείται ότι μέχρι να λάβω το προσωρινό δίπλωμα, δεν πρόκειται να πιάσω τιμόνι στα χέρια μου. Διότι θέλω να είμαι νόμιμη. 

Εκτός αυτού, έπαιξε ρόλο και μία ακόμα τηλεφωνική επικοινωνία που είχα με τον νεαρό απόγονό μου, όπου εκείνος μόλις έμαθε τα του διπλώματος, άρχισε τα "Δεν είναι κατάσταση αυτή και πού ακούστηκε γυναίκα στην ηλικία σου να κάνει αυτού του είδους τις αλητείες και να οδηγεί με ληγμένο δίπλωμα και με το ένα μάτι κλειστό και αίσχος και ντροπή σου μητέρα, λες και είσαι κανένας δεκαοχτάχρονος teddy boy και αν δεν συμμορφωθείς θα σου πάρω το αυτοκίνητο"! 

Όπως αντιλαμβάνεσαι αγαπητό μου ημερολόγιο, μετά από αυτή την απειλή δεν πρόκειται να οδηγήσω πριν φτάσει το προσωρινό δίπλωμα στα χέρια μου! 

Αυτές οι ομορφιές συνέβησαν τον μήνα Οκτώβριο. 

Θα ευχόμουν τον Νοέμβριο να είναι λίιιιιιιιγο καλύτερα τα πράγματα, αλλά δεν το εύχομαι, διότι η ζωή μού έχει δείξει ότι οι ευχές δεν πιάνουν. 

Ούτε αυτές που κάνω, αλλά ούτε αυτές που κάνουν οι άλλοι για εμένα...

#τα_σουξέ_του_οκτωβρίου 

# τρου_στόρι 

# βαθύτατα_κουρασμένη